kuka23
Imie: Badr
Nazwisko: Hari
Ksywka: The Golden Boy, Bad Boy
Data Urodzenia: 8 grudnia 1984
Kickboxing record: 71 - 9 - 1
MMA record: 0 - 1 - 0
Wzrost: 197cm
Waga: 100-102kg
Style: Muay Thai
Badr Hari urodził się i mieszka w Amsterdamie. Jego rodzice pochodzą z marokańskiej Al-Kunajtiry. Już w wieku 7 lat zaczął trenować kick-boxing. W 2000 roku przyłączył się do renomowanego Chakuriki Gym, gdzie rozwijał swoje umiejętności pod okiem Thoma Harincka (byłego trenera Petera Aertsa). Szybko zdobył opinię jednego z najbardziej utalentowanych holenderskich kick-boxerów młodego pokolenia. Harinck stwierdził nawet, że Hari ma więcej talentu niż Aerts i Branko Cikatić razem wzięci. Jedną z jego nielicznych porażek w tamtym okresie był nokaut z rąk ówczesnej gwiazdy K-1 Aleksieja Ignaszowa w 2003 roku (Hari był lżejszy od Białorusina o ponad 18 kg i przyjął ofertę walki na kilka dni przed jej rozegraniem).
W 2005 roku Hari opuścił Chakuriki Gym. Jego nowym trenerem został Mike Passenier. W czerwcu na gali It's Showtime 8 stoczył walkę przeciwko Stefanowi Leko, który powracał do kick-boxingu po nieudanych startach w PRIDE FC. Obaj rywale nie szczędzili sobie przed starciem gorzkich uwag. Walka trwała niecałe 2 minuty. Leko zaskoczył Hariego kopnięciem z obrotu w wątrobę. Atmosferę pogorszył przypominający splunięcie gest, który Niemiec wykonał nad znokautowanym przeciwnikiem.
Do rewanżu doszło już w listopadzie tego samego roku. Organizacja K-1 zaproponowała obu zawodnikom występ podczas Finału K-1 World GP 2005. Hari znokautował Leko w drugiej rundzie efektownym kopnięciem z obrotu w szczękę, po czym pomógł mu wstać, kończąc tym samym okres wrogości pomiędzy nimi.
W marcu 2006 roku Hari wystąpił na turnieju K-1 Oceania World GP w Auckland. W ćwierćfinale zestawiono go w parze z byłym karateką kyokushin i seidokaikan Peterem Grahamem. Na poprzedzającej galę konferencji prasowej doszło do utarczek słownych. Graham skrytykował aroganckie wypowiedzi Hariego na temat starszych zawodników K-1. Ten nie był mu dłużny nazywając Grahama amatorem i sugerując, że zabije go w ringu. W rezultacie doszło do rękoczynów i przepychanki pomiędzy samymi zawodnikami i ich sekundantami.
Walka była emocjonująca i obfitująca w akcje zaczepne. Hari umiejętnie wykorzystując swą przewagę zasięgu i szybkości prowadził na punkty, lecz 6 sekund przed końcowym gongiem dał się zaskoczyć markową techniką Grahama - efektownym obrotowym kopnięciem opadającym (popularnie zwanym "rolling thunder"). Nieprzytomnego Marokańczyka przewieziono do szpitala, gdzie zdiagnozowano złamanie szczęki w dwóch miejscach.
Po wymuszonym kontuzją okresie rehabilitacji Hari powrócił na ring we wrześniu 2006 roku. Podczas turnieju eliminacyjnego do Finału K-1 World GP 2006 zmierzył się z Rusłanem Karajewem. Walka trwała niecałą minutę. Karajew wyprowadził szybką kombinację lewy - prawy, po której Hari zaczął się osuwać na deski. W tym samym momencie Rosjanin zadał jeszcze jeden cios i kopnięcie. Zasłonięty sędzia ogłosił nokdaun i wyliczył protestującego Marokańczyka. Telewizyjne powtórki pokazały, że ostatnie kopnięcie zostało zadane w momencie, gdy znajdował się on już na macie. Mimo gwałtownych protestów Hariego (którego musiano siłą wyprowadzić z ringu), rezultatu walki nie zmieniono.
W następnych swoich walkach, już pod flagą Maroka, Badr w dobrym stylu pokonał jednogłośnie na punkty Pawła Słowińskiego, a następnie Nicholasa Pettasa. Zwycięstwa te sprawiły, że otrzymał szansę rewanżu na Karajewie. Okazją był półfinał czteroosobowego turnieju, którego stawką było pierwsze w historii K-1 mistrzostwo w wadze ciężkiej. Walka odbyła się 4 marca 2007 roku w Jokohamie. Karajew od pierwszego gongu przejął inicjatywę i był bardziej agresywny. Hari skupił się na kontrujących kopnięciach. W drugiej rundzie jeden z lewych prostych Marokańczyka trafił w nos Rosjanina, powodując trudny do zatamowania i obfity krwotok. Karajew ruszył wtedy do zdecydowanego ataku, chcąc zakończyć jak najszybciej walkę, czego efektem był nokdaun "Golden Boya" po kombinacji prawy podbródkowy - lewy sierpowy. Hari powstał na "8", przepuścił zamaszysty sierpowy nacierającego rywala i skontrował go błyskawicznym prawym prostym w szczękę. Kompletnie zaskoczony Karajew został znokautowany.
Walkę o mistrzowski tytuł Badr Hari stoczył 28 kwietnia 2007 roku w Honolulu przeciwko Yusuke Fujimoto. Znokautował go w 56 sekundzie walki kopnięciem okrężnym w głowę. Po zdobyciu mistrzostwa wziął rewanż na Grahamie, pokonując go przez jednogłośną decyzję, a następnie podczas eliminatora Final 16 w Seulu znokautował Douga Vineya. Zwycięską passę przerwała minimalna porażka przez decyzję z Remym Bonjaskym w ćwierćfinale K-1 World GP 2007.
Sezon 2008 Hari rozpoczął serią trzech nokautów (wszystkie w pierwszej rundzie). Najpierw jego ofiarą padł Ray Sefo. W czerwcu obronił w Fukuoce pas mistrzowski przeciwko Glaube Feitosie. Następnie w 19 sekund uporał się z Domagojem Ostojiciem. We wrześniu podczas Final 16 zmierzył się z Choi Hong Manem. Hari przeważał w pierwszej rundzie, lecz to Koreańczykowi udało się posłać Marokańczyka w drugiej. Trzecia runda stała ponownie pod znakiem ataków Hariego, który skoncentrował się na obijaniu prawego boku Choia. Taktyka okazała się skuteczna, gdyż "Goliat" z powodu kontuzji żeber nie był w stanie wyjść do rundy dodatkowej i poddał walkę.
Hari był wymieniany przez wielu komentatorów jako główny faworyt do zwycięstwa w finałowym turnieju. W ćwierćfinale został zestawiony w parze z trzykrotnym mistrzem K-1 Peterem Aertsem. Marokańczyk rozpoczął walkę niezwykle agresywnie i już na samym jej początku spowodował nokdaun rywala. Aerts nie był w stanie przeciwstawić się jego atakom w dalszej części starcia i wkrótce po kolejnym nokdaunie w drugiej rundzie sędzia przerwał pojedynek. W dramatycznym półfinale Hari znokautował w trzeciej rundzie Errola Zimmermana (w drugiej obaj - najpierw Hari, a potem Zimmerman - byli liczeni).
W finałowej walce zmierzył się z Remym Bonjaskym. Bonjasky zdołał zaliczyć w pierwszej rundzie nokdaun po lewym sierpowym w szczękę Hariego. Marokańczyk ruszył do odrabiania strat w drugiej rundzie, ale w jej trakcie sfaulował leżącego Holendra uderzając go i kopiąc w głowę. Bonjasky otrzymał regulaminowe 5 minut na regenerację, ale po ich upływie oświadczył, że nie jest w stanie kontynuować walki. Pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Hariego i przyznaniem mistrzowskiego pasa Bonjasky'emu.
17 grudnia 2008 roku zostały ogłoszone sankcje nałożone przez organizację K-1 na Hariego. Komitet Regulaminowy K-1 zadecydował o odebraniu drugiego miejsca, gaży oraz wszelkich nagród pieniężnych uzyskanych przez Marokańczyka za udział w turnieju. Został on również pozbawiony mistrzostwa K-1 w kategorii ciężkiej.
16 maja 2009 roku na gali " It's Showtime 2009 Amsterdam " Badr pokonał przez KO (Right cross) Semmy Schilt'a.
Tytuły
* 2009 It's Showtime World Heavyweight champion
* 2008 K-1 Heavyweight champion
* 2002 WPKL Dutch Muay Thai champion
Kickboxing record
Wszystkie 81
Wygrane 71
By knockout 58
Przegrane 9
By knockout 5
Remisy 1
źródła
http://en.wikipedia.org/wiki/Badr_Hari
http://pl.wikipedia.org/wiki/Badr_Hari
Krzysztof Piekarz
