DYSMORFIA MIĘŚNIOWA !!!

Cze!Chcialem przedstawic chorobe polegajaca mniej wiecej na tym samym co anoreksja tylko troche w odwrotna strone(nie zmniejszaniu masy ciala,a chorobliwym jej zwiekszaniu).Wiem ze wiekszosc ludzi chodzacych na silownie lub cwiaczecych w domach w celu zwiekszenia masy miesniwowej mimo juz imponujacej muskulatury chca ja nadal powiekszac (to normalne ja tez tak mamJednak jak wspomnialem choroba ta ma juz bardziej dokuczliwy przebieg.Umieszcze tu artukuly ze stronek z sieci.Problem ten nie jest nowoscia ja juz sam mialem okazje zaznajomic sie z nim pare lat temu (artukul w POLITYCE z wypowiedziami kulturystow)wiec mogl byc juz poruszany na forum.Jednak uwazam ze jest to ciekawe zagadnienie i prosze o wrzucanie nowych arykoluw na temat chorob zwiazanych z uprawianiem tego sportu.Malo tego wsieci byc moze dlatego ze nie jest to jeszcze do konaca zbadane.


Formulka slownikowa:

Dysmorfofobia: intensywny lęk wynikający z przekonania o niekorzystnym wyglądzie lub budowie ciała, prowadzący do unikania związków uczuciowych, a czasem do uporczywej dążności poddania się zabiegom chirurgicznym (plastycznym).

Hasło opracowano na podstawie „Słownika Encyklopedycznego Miłość i Seks" Wydawnictwa Europa. Autor - Lew Starowicz. ISBN 83-87977-17-9. Rok wydania 1999.



Opis jednego z przypadkow (nie zwiazanych z kulturystyka):


Dysmorfofobia - opis przypadku

Dysmorfofobia jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się subiektywnym uczuciem zaburzenia estetyki obrazu własnego ciała, pomimo braku widocznych defektów w wyglądzie. Przedstawiono przypadek 34-letniej kobiety, przekonanej o przekrwieniu białkówek oczu, uczuciu zmiany sylwetki ciała, pomniejszeniu biustu i powiększeniu stóp. Rozpoznanie dysmorfofobii zostało postawione na podstaw dolegliwości, po 17 latach utrzymywania się objawów dysmorfofobii. W artykule dokonano ponadto przeglądu patogenezy, obrazu klinicznego oraz leczenia dysmorfofobii.


Medicina Sportiva 5 (1): 17-22, 2001
Copyright © 2001 Medicina Sportiva

DYSMORFIA MIĘŚNIOWA JAKO PROBLEM MEDYCYNY SPORTOWEJ

MUSCLE DYSMORPHIA AS A PROBLEM OF SPORTS MEDICINE

MAREK MĘDRAŚ,
KATEDRA HIGIENY WF I MEDYCYNY SPORTU, AWF WROCŁAW
MAGDALENA SZCZĘSNY
KATEDRA I KLINIKA ENDOKRYNOLOGII I DIABETOLOGII, AM WROCŁAW

Autorzy przedstawiają na podstawie piśmiennictwa obraz kliniczny dysmorfofobii, koncentrując się na jej szczególnym rodzaju - dysmorfii mięśniowej. Istotą tego zaburzenia jest nadmierna koncentracja na zwiększaniu - "budowaniu" masy mięśniowej, która jest postrzegana jako niewystarczająca. Może to prowadzić do zaburzeń funkcjonowania w życiu społecznym, zawodowym, a nawet do utraty zdrowia. Dysmorfię mięśniową obserwuje się m.in. u kulturystów, u których może ona być przyczyną sięgania po niedozwolone środki dopingujące.



http://studia.korba.pl/raport/chore_cialo/1,5404,1140,art.html 
Stronka ta opisuje troche takze ta choroba ale pod inna nazwa.

PROSZE WRZUCAC NOWE ARTYKULY.Mam nadzieje ze ten post przetrwa.PoZDRO

Kogos mi przypominają artykóły z tego postu
Kulturystyka to takie hobby i pasja z nie uzależnienie a jeżeli nawet to każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakiś hobby ma.... a ja w domu mam omnadren dece metke i clena

http://www.trybuna.com.pl/n_show.php?code=2004051334 
tu tez troche o tym mowia

BIGOREKSJA CZYLI ANOREKSJA PO MĘSKU


Coraz więcej mężczyzn chce zmienić swą sylwetkę. Chodzi głównie o
muskulaturę. Dążąc do doskonałości nie wszyscy panowie zdają sobie sprawę z
tego, że wpędzają się w bigoreksję.

Aby osiągnąć upragniony cel - doskonałą rzeźbę ciała - mężczyźni spędzają na
siłowni nawet kilkanaście godzin dziennie. Intensywny trening powoduje
nadmierną eksploatację serca i narządów ruchu oraz prowadzi do obniżenia
naturalnych zdolności obronnych organizmu. Na dodatek przerwy w ćwiczeniach
powodują stosunkowo szybki przyrost wagi.


Gdy sił na siłowni nie starcza panowie sięgają po wzmacniające preparaty
witaminowe, stosują "diety-cud", a nawet faszerują się anabolikami. Te
jednak zaburzają metabolizm komórek, utrudniając wchłanianie, przyswajanie i
powstawanie substancji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Wystarczy, że źle zaczyna przebiegać jeden proces biochemiczny i jak na
zasadzie domina anomalia dotyka kolejne układy.


Konsekwencje nie każą na siebie zbyt długo czekać: następuje obniżenie
odporności organizmu na zakażenia wirusowe i bakteryjne, wywołuje się
cukrzycę i nawet choroby nowotworowe.


Trudno jest jednak pomóc osobie dotkniętą bigoreksją - te bowiem nie
przyjmują do wiadomości swojej choroby

(Interia, za: Wprost)16.02.2000.

Tu akurat troche wedlug mnie przesadzone.

ale bzdury wkleiłeś

Moze i bzdury.

Jeśli pełen samozaparcia młody kulturysta poważnie zastanawia się nad zawartością pism i kinowego ekranu, zaczyna się robić niebezpiecznie – uważa dr Krzysztof Chrostowski z warszawskiego Instytutu Sportu. – Moda na wielkie ciało czasem przeradza się w bigomanię. To opozycja anoreksji, przemożne pragnienie bycia wielkim za wszelką cenę: bezpłodności, zawału, śpiączki wątrobowej. Bigomania jest schorzeniem. Szaleństwo zaczyna się, gdy faceci, którzy przyszli zlikwidować opony tłuszczu, chcą wyglądać jak Mr Olympia.

frag.artykulu z Polityki

Jest taki punkt zwrotny: najpierw rzeźbienie swojego ciała daje uczucie panowania nad nim, satysfakcję, wyrabia wolę i charakter, a potem ciało zaczyna panować nad człowiekiem. – Człowiek przestaje je akceptować, wydaje się ono ciągle za małe – tłumaczy Krzysztof Chrostowski. – Następny etap to dysmorfia, czyli pogłębiająca się wręcz nienawiść do własnego ciała.

Ludzie uzależnieni od sterydów cierpią na kompleks Adonisa. – Kiedy znajdują się w trakcie cyklu i ich masa mięśniowa powiększa się, zachowują się jak dumne pawie, można się z nimi porozumieć. Po odstawieniu sterydów, zaraz po cyklu, kiedy nie mają postępów – wpadają w depresję. Stopniowo człowiek zaczyna wierzyć, że tyle jest wart, ile mierzy jego biceps.

nastepny frag.

Chory na muskulaturę
„Kiedy patrzysz na mnie – widzisz, jaki jestem. Kiedy sam patrzę na siebie – widzę, co chcę widzieć”. Takie jest credo mężczyzn chorobliwie zainteresowanych własną muskulaturą, dla których psychiatrzy musieli stworzyć odrębny termin medyczny, by móc w literaturze naukowej zaszeregować tę coraz liczniejszą grupę pacjentów. W ten sposób pojawiła się dysmorfia mięśniowa – zaburzenie polegające na stałym dostrzeganiu w obrazie swojego ciała wady w postaci zbyt słabo rozwiniętych mięśni. Jednym z pierwszych psychiatrów, który przyczynił się do odkrycia i opisania tej obsesji, był prof. Harrison G. Pope z Harvard Medical School, który sam chwali się w mediach, że ćwicząc sześć razy w tygodniu przysiada ze 180-kilogramową sztangą (ale swojego wzrostu i wagi nie zdradził, przysięgając, że nie jest ofiarą dysmorfii).

Dla sporej grupy uprawiających kulturystykę to przeciętna sylwetka wymaga pilnej kuracji (więc trenują codziennie przez kilka godzin), a z głową wszystko jest w porządku. A jednak nie. – Wielu z nich dorastało w świadomości, że byli słabeuszami ważącymi 50 kg, niepotrafiącymi się bronić przed rówieśnikami – twierdzi prof. Harrison Pope. W jego badaniach, przeprowadzonych wśród klientów siłowni, mężczyźni niezależnie od wyglądu i muskulatury chcieliby mieć zawsze 13 kg mięśni więcej niż mają. Greg Zulak, światowej sławy weteran kulturystyki, pisze (przytaczam za „Muscle” 6/97): „Ich mięśnie stają się czymś w rodzaju zbroi ochronnej przed lękami, lecz gdy spoglądają w lustro, nigdy nie wydają się odpowiednio duzi i właściwie zbudowani. Pamiętam kulturystę, który miał bicepsy o wymiarze 56 cm i cieszył się: Nikt mnie już nigdy nie pobije! To ojciec bił go w dzieciństwie prawie codziennie. Teraz gdy spoglądał w lustro, nie widział 130-kilogramowego żylastego monstrum zbudowanego z muskułów, lecz skarconego małego chłopca, który obawiał się ojca. Do pewnego stopnia będzie się widział takim zawsze”.

Wedle psychologów istnieje bardzo duże podobieństwo między ofiarami dysmorfii mięśniowej i anoreksji. Anorektyczki odchudzają się bez opamiętania, marząc o idealnej figurze. Kulturyści poświęcają swoje zdrowie i ryzykują życie, aby osiągnąć najwyższy stopień umięśnienia. Jedni i drudzy szybko tracą umiar w zainteresowaniu własną sylwetką.

POLITYKA

Spoko Pozdro. ALe czemu w dziale trening :)

Soga Bym dał ale nie do tego działu

Wlasnie nie wiedzialem gdzie go umiescic.Ale dzieki za przeczytanie.

ciekawy syndrom, do teraz nie wiedzialem ze na niego cierpie