Balboa5
Dariusz Michalczewski, pseudonim Tiger-mistrz (ur. 5 maja 1968 w Gdańsku) - polski bokser, mistrz świata zawodowców federacji WBO, WBA, IBF w kat. półciężkiej oraz WBO w kat. juniorciężkiej; mistrz Europy amatorów w kat. półciężkiej. Posiada także obywatelstwo niemieckie.
KARIERA AMATORSKA
Boksem zajął się w wieku 12 lat. Karierę sportową rozpoczął w swoim rodzinnym mieście, gdzie na treningi do sali bokserskiej zaprowadził go jego wuj. Najpierw reprezentował barwy Stoczniowca Gdańsk, a później Czarnych Słupsk.
W roku 1985 został mistrzem Polski juniorów w wadze półśredniej, a rok później wywalczył złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski w wadze lekkośredniej.
W roku 1987 wywalczył tytuł mistrza Polski w gronie seniorów w wadze lekkośredniej.
24 kwietnia 1988 roku nie powrócił z wyjazdu ekipy bokserskiej do RFN i tam rozpoczął karierę zawodową, za co został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Polski Związek Bokserski. W lipcu tego roku otrzymał obywatelstwo niemieckie i kontynuował karierę amatorską. Po pewnym czasie zaczął boksować w Bayerze Leverkusen.
Zdobył najpierw mistrzostwo Niemiec, a potem w 1991 roku w Göteborgu został mistrzem Europy w wadze półciężkiej (81 kg).
Osiągnięcia amatorskie:
150 walk, 139 zwycięstw, z tego 89 przez KO
1991 Mistrz Europy w wadze półciężkiej
KARIERA ZAWODOWA:
sierpniu 1991 roku zdecydował się przejść na zawodowstwo i podpisał kontrakt z Universum Box-Promotion w Hamburgu. Na zawodowym ringu zadebiutował 16 września 1991 roku w Hamburgu wygrywając z rozpoczynającym karierę Frederico Porterem (miał wtedy bilans 0-3-1) w 2. rundzie przez TKO.
22 maja 1993 roku wywalczył tytuł interkontynentalnego mistrza IBF w kat. półciężkiej po zwycięstwie przez TKO w 8. rundzie nad Noele Magee.
10 września 1994 roku zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. półciężkiej wygrywając w Hamburgu na punkty z Leonzerem Barberem.
17 grudnia 1994 roku zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. juniorciężkiej wygrywając w Hamburgu przez KO w 10. rundzie z Nestorem Giovannini.
13 czerwca 1997 roku w Oberhausen pokonał Virgila Hilla i zdobył dodatkowo mistrzowskie pasy organizacji WBA i IBF w kat. półciężkiej.
14 września 2002 roku Michalczewski po raz pierwszy na zawodowym ringu stoczył pojedynek w polskich barwach, a przed spotkaniem odegrano polski hymn. Tego dnia obronił w Brunszwiku po raz 22 tytuł bokserskiego mistrza świata w wadze półciężkiej organizacji WBO, pokonując przez TKO w 10. rundzie Amerykanina Richarda Halla.
W 2002 roku federacja WBO ogłosiła Michalczewskiego "championem wszech czasów", a jego walkę z Amerykaninem Richardem Hallem za najlepszy pojedynek roku 2002.
18 października 2003 roku doznał pierwszej porażki na zawodowych ringach przegrywając niejednogłośnie w Hamburgu na punkty z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalezem i tracąc pas WBO w kat. półciężkiej po dziewięciu latach zwycięstw w mistrzowskich pojedynkach.
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat pojedynku Michalczewski - Tiozzo26 lutego 2005 roku przegrał walkę o mistrzostwo świata organizacji WBA w wadze półciężkiej z Francuzem Fabrice Tiozzo. Zakończył pojedynek w 6. rundzie poprzez techniczny nokaut.
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat zakończenia kariery przez Michalczewskiego1 czerwca 2005 Dariusz Michalczewski ogłosił zakończenie kariery bokserskiej.
Trenerem Michalczewskiego był Fritz Sdunek, a menedżerem Klaus-Peter Kohl.
Osiągnięcia w boksie zawodowym:
międzynarodowy mistrz Niemiec w wadze półciężkiej - 13 maja 1992 pokonał Alego Saidi przez techniczny nokaut w 10 rundzie.
mistrz interkontynentalny IBF - 22 maja 1993 pokonał Noela Magee przez techniczny nokaut w 8 rundzie
mistrz świata WBO w wadze półciężkiej - 10 września 1994 pokonał Leeonzera Barbera jednogłośnie na punkty
mistrz świata WBO w wadze juniorciężkiej - 17 grudnia 1994 pokonał Nestora Giovanniniego przez techniczny nokaut w 10 rundzie
mistrz świata WBA/IBF w wadze półciężkiej - 13 czerwca 1997 pokonał Virgila Hilla jednogłośnie na punkty
Jako pierwszy bokser w historii unifikował pasy mistrzowskie organizacji WBA, IBF i WBO.
48 walk wygranych - 2 walki przegrane - 0 walk remisowych
POWRÓTna RING PO 3 LATACH
Michalczewski i Rocchigiani walczyli ze sobą już dwa razy. Po raz pierwszy w sierpniu 1996 roku, gdy Polak z niemieckim wówczas paszportem bronił mistrzowskiego pasa organizacji WBO wagi półciężkiej. Pojedynek zakończył się skandalem, bowiem Rocchigiani zadał nieprawidłowy cios. Po długiej dyskusji sędziowie ogłosili remis. Wkrótce Niemiec został zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu.
Do rewanżu doszło w kwietniu 2000 roku. Tym razem nie było już wątpliwości. W dziewiątej rundzie, po ciosie na korpus, zamroczony Rocchigiani ukląkł na jedno kolano. Sędzia zaczął liczyć, ale Niemiec zdołał dotrwać do końca rundy. Po niespełna dwóch minutach okazało się jednak, że walka jest zakończona. Kiedy zabrzmiał gong wzywający do 10. rundy Rocchigiani poddał się. Tym samym Michalczewski znów obronił mistrzowski tytuł.
39-letni Michalczewski zakończył karierę bokserską w 2005 roku, ale tytuł mistrza świata WBO stracił dwa lata wcześniej. Po 48 zwycięskich walkach 16 października 2003 roku przegrał z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalesem. Próba powrotu na ring okazała się nieudana - 26 lutego 2005 Michalczewski przegrał walkę z Francuzem Fabricem Tiozzo przez techniczny nokaut
POZDRO MIAŁEJ LEKTURKI
SFD Fight Club & Uderzane
WISŁA KRAKÓW
Krzysztof Piekarz
mamed89
OloKK
Anonim
