Domowe ZMA

Witam jako, że mam 39 lat myślałem nad rozpoczęciem stosowania ZMA. Jak uważacie lepsze jest gotowe kupne czy może lepiej jeśli kupię MenMag B6 i Zincas Forte?

Zgadza się. Cytrynian jest sporo tańszy, np. w proszku. Z tego względu właśnie na nim bym się skupił.

kup jakis chelat magnezu lub cytrynian, produkt podany przez Ciebie jest w kiepskiej formie

I do tego Zincas?

tak

Jak kupisz forte to ok, a jak nie to normalny zincas trochę wiecej tabletek weźmiesz. Przelicz sobie co ile kosztuje, kiedyś jak suple były drogie takie "domowe zma" wychdoziło ok, teraz nie wiem czy jest sens

Obojętnie. Jak Ci wygodniej. Ważne żeby magnez był w najlepszej jego formie, czyli chelat lub jabłczan, cytrynian.

chelaty wcale nie sa takie super wchlanialne, o wiele lepiej wchlania sie cytrynian

Myślę, że porównywalnie. Chelaty na pewno lepiej stosowane z dala od posiłku. Cytrynian z posiłkiem. Tak i tak musi powstać chelat. Nie ma innego wyjścia.

udzielal sie w tej kwestii ostatnio dosc madry patomorfolog z duzym doswiadczeniem i wlasnie porownywal rozne formy i powiedzial jasno ze chelaty nie sa takie super jak sie je opisuje. oczywiscie podpieral to nauka i badaniami.

wrzuc info, chetnie sie zapoznam

kurcze, szukalem i szukalem i dotrzec nie moglem. a doslownie kilka dni temu to bylo. ale, ze nie lubie byc goloslowny to wrzucam wypowiedz tego samego goscia, tylko, ze z 2015 roku.

"Magnez występuje głównie wewnątrzkomórkowo, w kościach, mięśniach, ale także pozakomórkowo, w płynach ustrojowych – we krwi i wydalinach – w kale i moczu. Zawartość magnezu we krwi wynosi 0,65 – 1,20 mmol/l i nie dostarcza informacji o całkowitej ilości magnezu w organizmie. Stężenie magnezu we krwi może być w normie, pomimo niedoboru, dlatego tylko powtarzalny wynik hipomagnezemii, oznaczonej elektrodami ISE, może świadczyć o niedoborze, zaś prawidłowy wynik badania magnezu we krwi nie wyklucza utajonych niedoborów. W każdym razie stężenie magnezu we krwi nie koreluje z jego faktyczną zawartością w ustroju.

Istnieje kilka badań oceniających wchłanialność niektórych organicznych i nieorganicznych soli magnezu, takich jak tlenek, węglan, chlorek, mleczan, cytrynian, asparaginian, taurynian, jabłczan, glicynian – chelat aminokwasowy, glukonian. Większość z tych badań nie jest powtarzalna, co wynika z różnej metodologii ich prowadzenia, utrudniającej obiektywną ocenę porównawczą.

Badanie wchłanialności magnezu można prowadzić, wykorzystując izotopy Mg25, Mg28, oceniając stężenie wydalanego magnezu z moczem, kałem, obliczając wskaźnik – ratio R, oznaczając magnez w erytocytach i we krwi. Badania dotychczas przeprowadzane były na grupie mało licznej – 16 osób, oraz na myszach klasy Wistar. Pomimo stworzenia maksymalnie zbliżonych warunków badań, należy wziąć pod uwagę czynniki, których nie do końca można wyeliminować, a które mogą mieć istotny wpływ na wyniki:
wyjściowa ilość magnezu zgromadzona w organizmach osób badanych, od której zależy szybkość wydalania spożytego magnezu, stopień jego wchłaniania, stopień reabsorbcji w kanalikach nerkowych, przesunięcie magnezu z krwi do tkanek i z tkanek do krwi, bez zmiany całkowitej puli magnezu w organizmie, co sprawia, że wyniki oznaczania badań nie są w pełni informacyjne.

Wszystkie do chwili obecnej przeprowadzone badania wskazują, że stopień wchłaniania magnezu istotnie zależy od postaci, w której został podany, z największą wchłanialnością organicznych związków magnezu – glukonianu i cytrynianu, mniejszą pozostałych związków magnezu – mleczanu, jabłczanu, chlorku, asparaginianu i chelatu aminokwasowego, oraz małą wchłanialnością tlenku magnezu, węglanu magnezu i siarczanu magnezu. Wchłanianie związków nieorganicznych zależy od stopnia jonizacji i hydratacji, zaś organicznych – od obecności anionów nieorganicznych.

Wchłanianie magnezu zależy także od stopnia zjonizowania przyjętej formy, pH soku żołądkowego, stopnia hydratacji – dlatego magnez przyjmowany doustnie należy popijać dużą ilością wody, zależy ponadto od obecności innych jonów – siarczanów, siarczków, wapnia, cynku, fosforanów, białka, jonów organicznych – cytrynianów, jabłczanów, szczawianów, fitynianów, garbników, błonnika, glukozy, fruktanów i galakto-oligosacharydów, galaktanów, obecności kwasów tłuszczowych, witaminy B6, chlorków i jonów sodowych. Wydalanie magnezu z moczem nasila alkohol, kawa, herbata, olejek miętowy, mięta pieprzowa, pokrzywa, ruta ogrodowa, witamina C, bioflawonoidy cytrusowe, leki moczopędne.

Piśmiennictwo:
1. Coudray C, Rambeau M, Feillet-Coudray C, et al. Study of magnesium bioavailability from ten organic and inorganic Mg salts in Mg-depleted rats using a stable isotope approach. Magnes Res 2005; 18: 215-23.
2. Roth P, Werner E. Intestinal absorption of magnesium in man. Int J Appl Radiat Isot 1979; 30: 523-6.
3. Brink EJ, Beynen AC. Nutrition and magnesium absorption: a review. Prog Food Nutr Sci 1992; 16: 125-62."