Oj Panowie!
Ja z tego nie korzystalem ale przytocze fragment artykulu, w ktorym przedstawione sa calkiem interesujace fakty. Czytalem go calego i uwierzcie mi - jest napisany w bardzo profesjonalny sposob.
TRENING SILY MIESNIOWEJ PRZY POMOCY ELEKTROSTYMULACJI
Stymulacja elektryczna poslugiwano sie juz od dawna w badaniach nad zwierzetami. Stosowano ja równiez w fizykoterapii i to zarówno w rehabilitacji po róznych urazach, jak tez w leczeniu niektórych chorób ukladu nerwowego. W ostatnich czasach metode te zaznacza sie coraz czesciej wykorzystujac takze dla pobudzenia zdrowych miesni; miedzy innymi opracowano juz zasady postepowania, majacego na celu neutralizacje wplywu hipokinezji w warunkach dlugotrwalych lotów kosmicznych. Istota tej metody polega wlasciwie – mówiac bardziej ogólnie – na zastapieniu naturalnego impulsu nerwowego przez impuls elektryczny pochodzacy z generatora pradu. Stymulacja miesnia moze byc dokonywana bezposrednio przez przykladanie elektrod na jego brzusiec lub posrednio – przez draznienie okreslonego nerwu ruchowego.
Uzasadnienie wykorzystania elektrostymulacji w treningu sportowym:
Przy pomocy elektrostymulacji mozemy wybiórczo oddzialywac na pojedyncze miesnie lub na grupy miesni.
Przyrost sily uzyskiwany w efekcie „treningu elektrycznego” zwiazany jest przede wszystkim ze zwiekszeniem masy miesniowej (pierwszy czynnik sily).Mozna wiec przypuszczac, ze elektrostymulacja sama w sobie nie powinna wplywac ujemnie na koordynacyjna strone ruchów dowolnych, poniewaz realizowana jest bez aktywnego udzialu samego zawodnika.
W odróznieniu od skurczów dowolnych draznienie elektryczne pozwala na maksymalna aktualizacje wszystkich jednostek motorycznych miesni; prowadzi zatem zawsze do uzyskiwania wiekszego napiecia niz na drodze oddzialywania naturalnego. Elektrycznie wyzwalane napiecie miesni mozna ponadto utrzymywac znacznie dluzej i powtarzac czesciej, anizeli przy stosowaniu maksymalnych dowolnych wysilków. W tym ostatnim wypadku ograniczenia zwiazane sa prawdopodobnie z procesami zmeczenia ukladu nerwowego. Dlatego tez stosujac metode elektrostymulacji mozna oczekiwac szybkiego i znacznego przyrostu masy miesniowej. Jest równiez rzecza istotna, ze trening sily przy pomocy metody elektrostymulacji przeprowadzany jest bez zadnych wysilków ze strony samego zawodnika.
Podczas elektrycznego draznienia w pierwszej kolejnosci powinny wlaczac sie do pracy wieksze jednostki motoryczne; dotyczy to zarówno oddzialywania na miesien jak tez na jego nerw ruchowy. Zwiazane jest to z faktem, ze wlókna wiekszych jednostek motorycznych sa ulozone bardziej powierzchownie i przy bezposrednim draznieniu miesnia pobudzane sa szybciej (przy mniejszej sile pobudzenia) od glebiej lezacych wlókien malych jednostek motorycznych. Przy draznieniu posrednim przez nerw, juz przy slabej sile bodzca pobudzane sa najgrubsze wlókna nerwowe unerwiajace duze jednostki motoryczne. Tak wiec „elektrycznemu treningowi” poddawac sie winna przede wszystkim funkcja najwiekszych jednostek motorycznych, to znaczy ta funkcja, trening której metodami zwyklymi jest istotnie ograniczony.
Podkreslenia wymaga jeszcze jedna zaleta elektrostymulacji. Eksperymenty na zwierzetach wykazaly, ze wybór pewnych parametrów elektrycznego pobudzenia miesni pozwala prowadzic systematyczny trening sily, eliminujac przy tym wplyw tego treningu na zmniejszanie sie szybkosci skurczu miesni. W tym celu nalezy stosowac dosc duza stosunkowo czestotliwosc stymulacji. Mozna wiec oczekiwac, ze prowadzac trening sily miesniowej metoda elektrostymulacji przy duzej czestotliwosci impulsów bedzie mozna uniknac wystepujacego przy metodach naturalnych ujemnego wplywu na szybkosc skurczu miesnia.
W rezultacie systematycznego stosowania takiego treningu mozna uzyskac znaczny przyrost sily stymulowanych miesni. I tak po 9 seansach przyrost sily miesni zginaczy przedramienia uzyskuje wartosc o okolo 27% przewyzszajaca poziom wyjsciowy, a po 19 seansach osiagnal wartosc az o 38,4% wieksza od wyjsciowej. W odniesieniu do miesni zginaczy stopy wzrost tej sprawnosci byl jeszcze wiekszy – przekraczal poziom wyjsciowy srednio o ponad 50%.
Równolegle do przyrostu sily obserwowano zwiekszenie rozmiarów (mierzonych obwodem) stymulowanych miesni i to zarówno w rozluznieniu, jak i w maksymalnym dowolnym napieciu. Stwierdzono ponadto przyrost skocznosci u badanych osobników srednio o 11,1%. Z uwagi na fakt, ze sila miesni zginaczy stopy jest tylko jednym z wielu czynników wywierajacych wplyw na poziom skocznosci, taki znaczny przyrost tej cech moze swiadczyc – zdaniem naukowców – o duzym transferze sily rozwijanej w warunkach statycznych na przejawianie sie jej w warunkach pracy dynamicznej.
Biorac pod uwage fakt, ze jeden „trening elektryczny” trwa w sumie okolo 550 sekund (10 skurczów po 10 sekund + 9 przerw po 50 sekund) trzeba przyznac, iz uzyskane wyniki sa naprawde imponujace. Nie tylko potwierdzaja, ale nawet przewyzszaja oczekiwania wynikajace z rozwazan i teoretycznej analizy.
mgr Lech Wysocki
Zaznaczam,ze nie byla to rekalama.
Pozdrawiam.
Maciek.