FILIPIŃSKIE SZTUKI WALKI

Na prośbę forumowiczów odnośnie filipino martial arts zamieszczam moim zdaniem ciekawą interpretację , którą przedstawił mi Guro Dan Inosanto.
Z pewnością dla zainteresowanych tematem - znajdziecie wiele innych rzeczy grzebiąc np na stronach Cass'a Magdy.
Pozdrawiam i życzę miłej lektury.


Filipińskie sztuki walki

Według Guro Dan'a Inosanto, filipińskie sztuki walki można podzielić na 4 główne systemy lub style. Są nimi:

Arnis - luźno tłumaczony jako uprząż. Odnosi do ochronnego pokrycia ręki lub też torsu. Wsystemie Arnis zwykle uczy się trzech broni: jednego kija, dwóch oraz kija i noża. Termin Arnis lub też Arnis de Mano używany jest jako odnośnik do tradycyjnych sztuk walki pochodzących z północnych Filipin.

Escrima lub Eskrima - luźno tłumaczony jako "sprzeczka" lub "lokalny konflikt". Zwykle w systemie escrima uczy się od jednej do pięciu broni: Kij, dwa kije, kij i nóż, nóż i pustab ręka oraz sama pusta ręka. Termin Escrima odwołuje się do tradycji Filipin Środkowych.

Kali - Kamut Lihok - termin ten najczęściej odnosi się do ruchu ręki oraz ciała. Termin ten pochodzi z południowych Filipin zawierając w sobie takie rzeczy jak walka tępymi, ostrymi, miękkimi przedmiotami oraz trening duchowy.

Silat/Pentjak Silat/ Bersilat/ Kuntao/ - jest to składnik filipińskich, malezyjskich oraz indonezyjskich sztuk walki zawierający w sobie walkę pustą ręką. Silat może być nauczany w powiązaniu lub bez, z treningiem z użyciem broni. Silat, zawierając w sobie setki różnych systemów, był pod działaniem wpływów wielu systemów od chińskiegon poczynając na duńskim kończąc. Nie ma takiego elementu, jaki by w jakiś sposób wyróżniał Silat, poza kontrolowaniem oraz uderzaniem przeciwnika.



Wojciech Adamusik

odległopść przeraża ludzi słabej wiary , bądż szukających wymówek. Ja i wielu innych po wiedzę musimy jeździć o wiele dalej i jakoś nam to nie przeszkadza.
Co do ilości to myślę iż min 20 osób
Pozdrawiam

Wojciech Adamusik

Ja niedawno spotkalem sie z Kalis Ilustrisimo. Nie bardzo moge porownywac z innymi FMA poniewaz bylo to moje pierwsze, wieksze spotkanie z FMA.
Swoja opinie porownawcza buduje na tym co widzialem w sieci i na wypowiedziach innych: np. Roya Harrisa i Radka Sefcika - ktorzy maja po kilka i kilkanascie lat doswiadczenia z roznymi FMA.

Kalis Ilustrisimo zostalo rozpropagowane przez Antonio "Tatang" Ilustrisimo - jest wiec stylem rodzinnym. W trakcie swojego zycia Tatang stoczyl wiele walk z uzyciem ostrych narzedzi. Doswiadczenia wyniesione z tych zajsc stanowia podwaline dla dzisiejszego Ilustrisimo. Tatang zaczal dzielic sie swoja wiedza dopiero okolo lat 80 - kiedy mial juz okolo 60 lat.
Wielu ludzi z nim cwiczylo i wielu uzywa jego nazwiska do swoich "akcji marketingowych". Jednak tylko trzy osoby dostaly certyfikat uprawniajacy do nauczania Ilustrisimo: Romy Macapagal, Tony Diego i Raymond Floro. Z tego co mowia Tony Diego i Raymond Floro, trening z Tatangiem byl ostro hardcorowy. Bardzo czesto zdarzalo sie ze cwiczyli ostrymi maczetami bez zadnych ochraniaczy. Sparingi w ktorych uzywali kijow byly fullcontactowe. tatang pomimo swojego wieku nie dawal im w walce zadnych szans.
Co do samego stylu: jest pozbawiony wielkiej ilosci drillsow takich jak: hubad, sumbrada, numerada itd. Bede pisal glownie o nozu - poniewaz noza bylem nauczany przez dwa dni mojej wizyty na Slowacji. Chwyt noza jest bardzo nieortodoksyjny - odwrotny (reverse grip) z ostrzem skierowanym ku promieniowej czesci reki. Uzywane sa w 95% pchniecia. Tym tez tlumaczony jest taki chyt noza - poniewaz reverse grip jest mocniejszy od normalnego i przy trafieniu w twarda czesc np. ubrania z jeansu czy kosci - nadgarstek w tej pozycji lepiej znosi obciazenie.
Praca nog jest naturalna. Poruszanie np w lewo - obracamy sie w lewo i idziemy w lewo ;)
Glowna defensywa to poruszanie. Bloki maja mniejsze znaczenie. Bardzo ciekawa jest metoda ich nauczania. Trzy bloki pokrywaja wszystkie linie atakow (ludzie z Ilustrisimo nie luba uzywac tego sformulowania - linie atakow, katy atakow). Dlatego tez po dwoch dniach treningu bylem w stanie zaslonic sie przed kazda z lini ataku bez informowania mnie , po ktorej atak zmierza.

A teraz troche opini: Roy Harris cwiczy z Romym Macapagalem. Byl pierwszy raz przez tydzien na Filipinach. Po 15 latach doswiadczenia w Inosanto Kali i Lameco dostal becki od 60 cio latka z Ilustrisimo. Jego opinia na temat Ilustrisimo jest oczywista...;)

Nikt nie twierdzi ze Ilustrisimo jest systemem idealnym i najlepszym. Jest jednak bardzo ciekawym podejsciem do tematu i dzisiaj jeszcze malo znanym.
Pozdrawiam

To ja tez tutaj coś dopiszę.

Troszkę terminologii:

Kali - to połączenie dwóch liter z filipińskiego języka Tagalok, w tym związku oznacza "sztuka matka"

Ilustrisimo Kali - system Antonio Tatang'a Ilustrisimo

Doce Pares - rodzina Canyete (bracia Cacoy i Dioniso)

Estokada - system rodziny Rutano, obecnie "spadkobiercą" systemu jest Daniel G. Rutano

Escrima - to wszrlkiego rodzaju szermierka czymkolwiek się da o jakimkolwiek rozmiarze

Panantukan (Panandyakan) - "droga pięsci", walka wręcz zgodnie z kątami i liniami występującymi w Estokada

Dumog - filipińskie zapasy


Potęga Filipińskich Sztuk Walki (ale tym prawdziwych FSW) polega na tym, że każdą technikę wykonaną z bronią można "przełożyć" na ręce i nogi, chwyty.
Ucząć się walki bronią uczysz się zarazem szeroko pojętej walki wręcz (czyli ręce, nogi i chwyty). Wszystko jest jasne, bo wszystko opiera się na określonych kątach i liniach ataku (w Estokada 9 linii).



SI VIS PACEM, PARA BELLUM...

Kenjiro a gdzie spotkałeś się z Ilustrisimo Kali ?

SI VIS PACEM, PARA BELLUM...

Cwicze Kali Ilustrisimo u znajomego ze Slowacji, ktory jest uczniem Raymonda Floro.

Według Guro Mika'e Inay oraz Guro Edgar'a Sulite, termin Kali nie jest już używany w filipińskich sztukach walki gdyż został on zastąpiony terminem Escrima i Arnis. Większość obecnych mistrzów filipińskich sztuk walki, zapytanych jaka jest różnica między Kali a Escrima i Arnis odpowie, że nie ma żadnej. Jest to wielce prawdopodobne, gdyż wiele systemów zostało pomieszanych i bazując na wypracowanej wiedzy wprowadziło nowe techniki oraz treningi do swojego systemu.

W odróżnieniu od Karate czy Kung Fu, filipińskie sztuki walki kładą nacisk na trening z użyciem broni a dopiero na drugim miejscu stawiają walkę pustą ręką. Jest to wynikiem ogromnej ilości ostrej broni (noże, maczety, dzidy, miecze), jaka jest w posiadaniu Filipińczyków i stąd prawdopodobieństwo ataku pustą ręką jest tam raczej znikome. Biorąc ten fakt pod uwagę, Filipińczycy koncentrują się na treningu z użyciem broni tak, aby w każdej chwili odeprzeć potencjalny atak.

Różnice między Kali, Escrima i Arnis mogą być wyjaśnione poprzez poniższe elementy.

Elementy środowiskowe - składają się na nie: ukształtowanie terenu (górzyste, skalne, piaszczyste oraz błotne), okres wegetacyjny (gęsta dżungla, tereny słabo pokryte roślinnością), konstrukcje budowlane, wpływ techniki, strategii oraz jej zastosowanie z użyciem broni lub pustej ręki.

Elementy kulturowe - normy socjalne, jakie z biegiem czasu miały wpływ na użycie broni, techniki, strategii w walce. - Np. ubrania, dostępność broni, produkcja broni, rozważania moralno etyczne, wpływ na indywidualną lub grupową walkę, przechowywanie broni, techniki transportu etc.

Nacisk na trening - sparringi, turnieje, sparringi full contact, stosowanie technik. Wybór broni - takich jak kij lub też broni ostrej takiej jak miecze również bardzo wpłynęły na rozwój treningów. Miały też na to wpływ takie czynniki jak dystans w walce oraz kąt , pod jakim możliwy był atak.
To taki mały dodatak ode mnie.
Pozdrawiam serdecznie




Wojciech Adamusik

Zapraszam na stronę http://news-fsw.prv.pl - strona z artykułami, wywiadami na temat Filipińskich Sztuk Walk .

Jjarro

Strona super.
Trzeba tylko trochę więcej popracować nad praktycznym zastosowaniem tego o czym piszecie i trochę profesjonalizmu ...przynajmniej na temat porównania 3 dystansów z 4 strefami combatu. No ale pewnie już to wiecie.
Tyle że Guro Dan Lub Sifu Larry oddzielają JKD od FSW i dlatego ich "niewiedza" w tym temacie a także pewnie i moja jest przez Was ośmieszana. Szkoda tylko że za pomocą netu a nie osobiście.
Pozdrawiam życząc większej pokory i chęci do treningu bo z tego co widać tego najwięcej brakuje u pisarzy.
Serdecznie pozdrawiam
PS Trzeba czasem skorzystać i przyjść na seminarium Z uczniem Bruce'a aby można chociażby po części stwierdzić czy ma się rację pisząc później cokolwiek czy też nie. A szkoda bo był w Łodzi ale niebawem będzie ponownie...

Wojciech Adamusik

Dziękuję za docenienie pomysłu. I zapraszam wszystkich do częstszego odwiedzania serwisu.

Co do skomentowania artykułu pt."Strefy Walki", aż jeszcze raz zgłębiłem się w treść. Artykuł nie został skierowany po to by ośmieszyć p. D. Inosoanto, L.Hartsella i W. Adamusika, z mojego punktu widzenia jest to spojrzenie autora na FSW, wyciągnięte dzięki studiowaniu i praktykowaniu FSW. Chciałbym przy tym zaznaczyć, że stwierdzenie "Was" jest mylne gdyż Portal ma służyć zapaleńcom SW, a założenie funkcjonowania jest takie, że to społeczństwo ma przyczyniać sie do rozszerzania jego wiadomości. Niestety tak bywa, że ktoś pierwszy musi napisać coś, żeby tą machinę wprawić w ruch, a to że nie pała sie symaptią do W. Leszczyńskiego nie musi być od razu powodem do tego, żeby wyciągać pochopne wnioski. Dla poprawienia reputacji Portalu FSW podziele się wiadomością, iż do pisania artykułów dał namówić się Dariusz Cieszyński. Dlatego zachęcam do zaglądania od czasu do czasu na http://news-fsw.prv.pl , a tym bardziej do przyłączenia się do rozwoju serwisu i najważniejsze do poszerzania jego wiadomości .

Pozdrawiam

Jjarro

Tak jak wcześniej pisałem stronka jest super i tak trzymać.
Co do W Leszczyńskieg to ja nie jestem jego przeciwnikiem. Nigdzie nie powiedziałem też iż go nie lubię czy też lubię.
Mnie obchodzą sztuki walk a nie jekieś podchody czy gierki. Nie mam na to czasu wolę spędzić go wśród przyjaciół na treningach.
pozdrawiam

Wojciech Adamusik

Szczerze to podchody i gierki są dla dzieci wieku szkoły podstawowej, a tu trzeba robić swoje i nie ma sensu oglądać sie na coś tam tracąc przy tym czas, którego jest stanowczo za mało.

Jjarro