Przysiady to jedne z najbardziej znanych i efektywnych ćwiczeń, jeżeli chodzi o trening nóg. Ćwiczenie to jest tak uniwersalne i rozwija tak wiele grup mięśniowych, że znajduje się w niemal każdym planie treningowym. Poza zaangażowaniem mięśni pośladków oraz czworogłowych ud w ćwiczeniu tym zaangażowane jest około 250 mięśni! Przeróżne rodzaje wykonywania przysiadu nie wynikły z uatrakcyjnienia tego ćwiczenia, lecz ma to na celu zaangażowanie innych partii mięśniowych, modyfikując odrobinę schemat klasycznego przysiadu. Jaki rodzaj przysiadu wybrać na dane partie mięśniowe?
High bar back squat -
przysiad ze sztangą trzymaną na barkach
Jest to najbardziej klasyczny rodzaj przysiadu, który zna prawdopodobnie każdy. Przysiad ten angażuje zarówno tylną, jak i przednią taśmę naszego ciała. W tym ćwiczeniu najbardziej zaangażowane są mięśnie czworogłowe uda oraz pośladkowe. Jest to świetne ćwiczenie do wyrobienia dobrych nawyków, jednakże bardzo ważne jest zachowanie odpowiedniej techniki, aby nie nabawić się kontuzji i w pełni wykorzystać potencjał ćwiczenia. Sztanga powinna znajdować się na barkach w równej linii ze środkiem naszych stóp, barki powinny być spięte, stopy rozstawione na szerokość barków, zaś kolana otwarte na zewnątrz.
Low bar back squat - przysiad ze sztangą trzymaną na plecach
Przysiad ten różni się odrobinę pod względem technicznym od przysiadu ze sztangą na barkach, która powinna być zsunięta w punkt mniej więcej pośrodku linii łopatek. W wykonywaniu tego ćwiczenia bardzo ważna jest mobilność w barkach. Tak samo, jak w przysiadzie ze sztangą trzymaną na barkach, powinniśmy zachować rotację zewnętrzną kolan, należy mieć na uwadze ruch bioder - tak, aby nie wyprzedzał naszego torsu. Ten rodzaj przysiadu w mniejszym stopniu angażuje mięśnie czworogłowe uda, zaś w dużym stopniu tylną taśmę anatomiczną.
Sumo squat - przysiad sumo
Przysiad sumo, zwany również plie, jest modyfikacją klasycznego przysiadu pod względem rozstawu nóg. Stopy rozstawione są szerzej niż w klasycznym przysiadzie, tzn. poza linię barków, dodatkowo palce stóp skierowane są jak najbardziej na zewnątrz. Takie ustawienie ma na celu zaangażowanie w większym stopniu wewnętrzne mięśnie ud oraz trening na większym ciężarze. Przysiad ten można wykonywać zarówno ze sztangą, kettlebellem czy hantlem – ciekawym urozmaiceniem jest również użycie stepów przy treningu z kettlem lub hantlem. Wykonanie przysiadu na stepach daje możliwość wykonywania głębszego zakresu ruchów.
Front squat - przysiad przedni/Olimpijski
Przysiad ten ze względu na biomechanikę ruchową oraz położenie ciężaru pozwala na największy zakres ruchów. Ćwiczenie to wykazuje dużo niższy stopień kontuzyjności od przysiadów tylnych, jednakże należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu nadgarstków, które są jedynym słabym punktem całego ćwiczenia. Aby odciążyć nadgarstki, sztanga podczas ćwiczenia powinna leżeć na przednich aktonach mięśni naramiennych, nadgarstki pełnią jedynie funkcję stabilizacji. W ćwiczeniu tym w szczególności zaangażowana jest przednia taśma naszego ciała - mięśnie czworogłowe ud, mięśnie brzucha, lecz również pośladki.
Wariantów do wykonania jednego ćwiczenia jest mnóstwo, warto jednak wiedzieć jakie mięśnie są aktywne podczas danego wariantu oraz pamiętać o poprawnej technice wykonując ćwiczenie. W ten sposób nie tylko osiągniemy zamierzone efekty dużo szybciej, ale również uchronimy się przed nieproporcjonalnym rozwojem oraz ryzykiem kontuzji.
