Roczna głodówka, pytanie do Fafa i innych mózgów:D

Ostatnio z ciekawości szukałem w necie odpowiedzi na pytanie, ile teoretycznie może przeżyć grubas na głodówce, bo przecież w teorii ma ogromne zapasy energii. Znalazłem to:

http://pmj.bmj.com/content/49/569/203.full.pdf

W skrócie: Gość ważył 207 kg i po 382-dniowej głodówce 81,5 kg. Miał suplementowane witaminy i minerały.

Jest to dla mnie niezwykle ciekawy temat- no i potwierdza niejako to co mówi faf, że głębokie restrykcje kaloryczne nie są złe w przypadku ludzi skrajnie otyłych- tylko w tym przypadku to już ekstremum. Nigdy wcześniej nie słyszałem o tym przypadku, a dziwne, bo takie eksperymenty są naprawdę rzadkością i prowokują do dyskusji. W sumie pytania w tym temacie nie ma, bardziej prośba o jakieś przemyślenia- może art na potreningu.pl?

Był jeden świetny art o minnesota starvation experiment, jednak tam ludzie jedli cokolwiek, więc trochę inna rzecz

Zapraszam do dyskusji

Fotografii w ogóle nie ma, w otchłani internetu znalazłem jedną- z hologramem, bo bez trzeba by kupić za 20 dolarów



Zmieniony przez - Dremor w dniu 2015-08-28 00:00:33

Poruszałem to zagadnienie (jako ciekawostkę) na końcu artykułu: http://potreningu.pl/articles/3583/starvation-mode---niskokaloryczna-dieta-moze-zablokowac-proces-odchudzania/page/1
Nie wiem jakiej dyskusji się spodziewasz (to oczywiscie pytanie bez złośliwości, jestem po prostu ciekaw co chciałbyś przedyskutować), jest to po prostu opis ciekawego przypadku


Zmieniony przez - faftaq w dniu 2015-08-28 14:09:57

"Najprawdopodobniej zablokowanie postępów ma wiec zgoła inne przyczyny. Jakie? Zagadnienie to omówię szerzej w osobnym artykule."
Ciekawy art. Faftaq, albo inni zorientowani mogli by kopsnąć link, do tego "osobnego artykułu"? Jestem ciekaw tych przyczyn



Zmieniony przez - 90packer w dniu 2015-08-28 14:25:54

Zmieniony przez - 90packer w dniu 2015-08-28 14:26:24

Nie dokończyłem tego zagadnienia

Np, czy jako dietetyk gdyby zaproponowano Tobie opiekę nad pacjentem podczas takiego eksperymentu, to czy byś się tego podjął. Albo tyle się mówi o zwolnieniu metabolizmu przy obniżce kalorii, żeby nie obnizać za bardzo kaloryki a tu ciach i koleś chudnie cały czas...
Czy koniec końców jest to metoda optymalna dla bardzo otyłych(przy odpowiedniej opiece) , czy raczej ten gościu miał dużo szczęścia
, no i kwestia metabolizmu po odchudzaniu- czy po takiej terapii robi się reverse?

Podjąłbym się, ale do czegoś takiego dietetyk nie wystarczy. Poza tym gdy mamy do czynienia z otyłością olbrzymią, to trzeba działać szybko bo chudnięcie po 2 - 4kg miesięcznie = przedłużenia ekspozycji organizmu na działanie niebezpiecznego czynnika jakim jest potęzny nadmiar tkanki tłuszczowej. Im dłuzej jesteś chorobliwie otyły - tym gorzej, taka otyłosć j/w niesie za sobą dużo więcej negatywnych konsekwencji niż ew spowolnienie metabolizmu w toku redukcji. Poza tym mozna zaryzykowac stwierdzenie iż bardziej spowalnia metabolizm taka otyłość niż głodówka

Ja w swojej praktcye zawodowej - jesli trafiają mi się osoby z dużą otyłością (a nie nadwagą) to wprowadzam niekiedy cięcia po 1000 - 2000kcal na start i porady z forów internetowych by zacząć od 300 - 500kcal deficytu traktuję jako dobry żart...


Zmieniony przez - faftaq w dniu 2015-08-28 16:44:35

Też ciekawe, jak było u niego z poziomem energii. Czy mógł normalnie funkcjonować, czy raczej "trwał". Bo przecież na niskiej kaloryce już czasami człowiekowi butów się nie chcę wiązać

W ogóle to przyjmując że facet miał na sobie 130 kg tłuszczu, to według arta o limicie pozyskiwania energii z tłuszczów mógł z fatu codziennie użyć 130*69= prawie 9000 kcal- czyli teoretycznie taki deficyt mógł sobie narzucić. Jakoś mimo wszystsko, nie potrafię sobie wyobrazić że można przez ponad rok niczego nie jeść- czy organy nie odzwyczaiłyby się od pracy? Co z jelitami, mikroflorą, żołądkiem (i kwasem w środku)?

Co do enerhgii - przy głodówce całkowitej niekiedy po kilku dniach włącza się stan w któym poziom energii jest zaskakująco wysoki (jak na głodówkę), znam osobiście kilka osób, które 1 - 2 x w roku stosuję kilkunastodniowe głodówki (prawie głodówki bo podaż energii szacuję na 300 - 500kcal z soków warzywnych, dodatku siemienia lnianego, glonów i kilku innych skrajnie niskokalorycznych pokarmów). I nie są to osoby otyłe

Organizm w toku ewolucji nabył adaptacje umożliwiajaće mu przetrwanie głodówki, co prawda nie koniecznie rocznej - ale teżstan otyłości olbrzymiej nie jest dla nas czymś normalnym
Tutaj nie zapominajmy że mamy do czynienia z porównaniem konsewkencji - skrajny nadmiar tkanki tłuszczowej VS brak pokarmu z towarzyszącym ubytkiem owych zapasów i konsewkentnym zmniejszaniem nasilenia lipotoksyczności. Moim zdaniem głodówka w tym wypadku jest mniejszym zagrożeniem dla zdrowia i kondycji układów i narządów niż taka otyłość

Znam osobę, która twierdzi, że nie je od 50 tygodni. Nigdy nie była gruba. Po tym okresie nie jedzenia wcale nie jest szkieletem obciągniętym skórą. Zajmuje się parapsychologią i szukają u niej pomocy zdesperowani ludzie mając nadzieję, że im ulży w ich problemach.
Czy jego wiara pozwala mu żyć bez jedzenia? Czyżby było to możliwe?
Ten człowiek ma 77 lat.