Tiamazol
thiamazole, methimazole, mercazolylum, metizol
thyreostaticum
H03BB
Działanie: Pochodna tioimidazolu, wykazująca silne i długotrwałe działanie przeciwtarczycowe, polegające na hamowaniu utleniania jodków do jodu i blokowaniu jodowania tyreoglobuliny. Ponadto hamuje syntezę monojodotyrozyny (MIT) i dijodotyrozyny (DIT) oraz sprzęganie MIT i DIT do trijodotyroniny i włączanie DIT do tyroksyny. Hamując syntezę i wydzielanie hormonów tarczycy, powoduje zwiększenie wydzielania TSH, a w konsekwencji powiększenie objętości gruczołu tarczowego. Działa ok. 10 razy silniej niż propylotiouracyl. Po podaniu p.o. wchłania się całkowicie, tmax wynosi ok. 1 h. W osoczu występuje w formie wolnej, gromadzi się w tarczycy, przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego. t1/2 wynosi ok. 3 h, ulega wydłużeniu u osób z niewydolnością wątroby. Wydalanie następuje przez nerki.
Wskazania: Zachowawcze leczenie nadczynności tarczycy, szczególnie w przypadku małego wola lub jego braku, a także u młodszych pacjentów oraz w przygotowaniu do chirurgicznego usunięcia tarczycy. Długotrwałe leczenie przeciwtarczycowe w przypadku braku możliwości wykonania zabiegu chirurgicznego. Przygotowanie do podania jodu radioaktywnego oraz w okresie przerw w podawaniu jodu radioaktywnego. Przed badaniami diagnostycznymi z zastosowaniem środków kontrastowych zawierających jod.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne tiokarbamidu, granulocytopenia, cholestaza przed rozpoczęciem leczenia, przebyte uszkodzenie szpiku kostnego po zastosowaniu tiamazolu lub karbimazolu. U osób ze znacznym powiększeniem tarczycy z objawami ucisku na tchawicę stosować krótkotrwale i z zachowaniem ostrożności. W przypadku wystąpienia agranulocytozy należy zaprzestać stosowania leku. U osób z upośledzoną czynnością wątroby stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Interakcje: Związki zawierające jod, w tym środki cieniujące stosowane w radiologii osłabiają działanie leku; niedobór jodu nasila je.
Działanie niepożądane: Skórne reakcje nadwrażliwości (świąd, zaczerwienienie, wysypka - występują często, zwykle mają łagodny przebieg i ustępują samoistnie; w pojedyczych przypadkach ciężki przebieg), nudności, wymioty, agranulocytoza (występuje zwykle w pierwszych 2 mies. leczenia, ale może pojawiać się również później, stosowanie dawek >40 mg/d i wiek >40 rż. zwiększają ryzyko jej wystąpienia), gorączka, zaburzenia smaku, bóle głowy. W pojedynczych przypadkach bóle stawów, żółtaczka cholestatyczna lub związana z zapaleniem wątroby, zapalenie węzłów chłonnych, ostry obrzęk ślinianek, małopłytkowość, granulocytopenia, zapalenie naczyń krwionośnych, zapalenie nerwów i zaburzenia czucia, utrata włosów, toczeń rumieniowaty, autoimmunologiczny zespół insulinowy. Podczas leczenia może nastąpić
zwiększenie masy ciała. Stosowanie zbyt dużych dawek może powodować niedoczynność lub przerost wieloguzkowy tarczycy. Bardzo rzadko późna niedoczynność tarczycy. Przedawkowanie: bóle brzucha, nudności, wymioty, obrzęki, gorączka, bóle stawów, bóle głowy.
Ciąża i laktacja: Kategoria D. Lek może spowodować uszkodzenia płodu. Stosować wyłącznie w razie bezwzględnej konieczności; należy wówczas stosować najmniejszą skuteczną dawkę, nie stosować hormonów tarczycy. Stosowanie w okresie karmienia piersią jest możliwe w razie zdecydowanej konieczności w przypadku zastosowania dawek do 10 mg/d.
Dawkowanie: ŚCIŚLE WEDŁUG WSKAZAŃ LEKARZA
Zmieniony przez - mcmd w dniu 2009-04-29 20:59:40