Nerw łokciowy anatomicznie należy do nerwów splotu ramiennego-jego części podobojczykowej. Jego funkcja jest dwojaka, nerw ten nie tylko unerwia czuciowo, ale i ruchowo. Jako nerw o funkcji mieszanej wpływa więc na zakresy ruchomości obszarów, jakie obejmuje, jak i odpowiada za czucie w rejonach jego zasięgu.
Przyczyny porażenia
Do najczęstszych przyczyn uszkodzenia nerwu, dochodzi podczas urazu, który wpływa na mechanikę stawu łokciowego. Częstą przypadłością są takie kontuzje jak zwichnięcia i skręcenia. Jest to dość typowa kontuzja, z która często spotykają się lekarze. Dość skomplikowane są złamania w okolicy łokcia, wszystko za sprawą jego skomplikowanej budowy, jak i wrażliwości samego nerwu.
Odczucia związane z uciskiem na nerw i odczuciami parestezji mogą wystąpić nawet po kilku latach od urazu, co powiązane jest z nawarstwieniem się tkanki kostnej w obrębie jego przebiegu.
Do uszkodzeń nerwu dochodzić może również na podłożu powtarzających się mikrouszkodzeń czy długotrwałego ucisku na nerw, w wyniku np. wykonywanej pracy. Dochodzi wtedy do zjawiska powstawania tzw. zespołu kanału łokciowego lub zespołu rowka łokciowego.
Objawy
Gdy dojdzie do silnego porażenia nerwu, upośledzeniu ulega funkcja nadgarstka w stawie promieniowo-nadgarstkowym, jak i możliwości ruchowe palców, głównie funkcji zginania palca IV i V. Osoba dotknięta urazem/chorobą nie wykona pełnego zaciśnięcia dłoni w pięść, ani nie rozstawi palców u dłoni.
Typowym objawem jest tzw. ręka szponiasta, która charakteryzuje się nadmiernie rozprostowanymi palcami w stawie śródręczno-paliczkowym, głównie palca IV i V, które to unerwia nerw łokciowy.
Leczenie i rehabilitacja
Podstawą wdrożenia leczenia jest odpowiednia diagnoza, w wyniku której określi się zmiany, które zachodzą w funkcji nerwu, jak i części mięśniowej, jaką zaopatruje. Niezbędne jest wykonanie badania neurologicznego, powiązanego z testem aktywności mięśni.
Podstawowe leczenie polega na działaniu zachowawczym, rzadko kiedy stosuje się farmakologię, jedynie w przypadku silnego bólu, której celem jest rozluźnienie otaczających nerw tkanek. Ważne jest również odpowiednie uzupełnienie płynów, jak i pierwiastków elektrolitycznych, takich jak potas, magnez. Warto włączyć do suplementacji
witaminy z grupy B.
Głównym działaniem będzie rehabilitacja ukierunkowana na wsparcie funkcji nerwu, jak i otaczających tkanek. Zaleca się głównie ćwiczenia czynne, jak i masaże w połączeniu z terapią manualną, co skutkuje dość znaczną poprawą funkcji czuciowej, a także ruchu w nadgarstku.
