Przyglądają się forum zauważyłem, że często poruszanym tematem jest sprawa dotycząca rozstępów.Postanowiłem więc troche się tym zinteresować i oto moje efekty.
Skóra jest delikatną "materią" pokrywającą nasz organizm. Nie powinno więc zbytnio dziwić, że w wypadku lokalnej utratyjej integralności- osłabienia strukturalnego warstwy podstawowej-używamy słowa rozstępy, co kojarzy się z pończochą w której "poleciały oczka".
Nazwa naukowa-striae distensae-została wprowadzona przez Roderera w 1773r., ktory jako pierwszy opisał zjawisko rozstępów. Dopiero jednak w 1867r. Koestner wyjaśnił je z punktu widzenia histologicznego, uwidaczniając atrofię substancji podstawowej i komponenty
włóknistej, czemu nadał nazwę striae atrphicae.
Wygląd i występowanie
Rozstępy prezentują się jako linijne, równoległe pasemka rozdzielone zdrową skórą. Ich pojawienie się jest z reguły asymptomatyczne, ale może być połączone z delikatnym odczuciem świądu, rzddziej pieczeniai bólu.
Kolor tych pasemek zależy od fazy ewolucyjnej. Na początku, kiedy przeważa komponenta zapalna, pseudohipertroficzna, rozstępy mają kolor czerwony, czerwonowinny lub czerwononiebieski. w fazie bliznowacenia są cieńsze, bardziej wyrównane, zapadnięte w stosunku
do otaczającej skóry i stają się białawe,czasami o odcieniu perłowym.Rozstępy są z reguły obustronne, tzn. pojawiają się po obu stronach ciała, w każdej jego okolicy z wyjątkiem m.in. twarzy, rąk i stóp.Na brzuchu mogą mieć wygląd promienisty lub wachlarzykowaty,
na biodrach poprzeczny, na piersiach promienisty od brodawki piersiowej, zaś w okolicy lędżwiowo-krzyżowej są horyzontalne. U kobiet to schorzenie występuje dwa razy częściej niż u mężczyzn, może pojawić się w każdym wieku, choć najczęściej w okresie dojrzewania i ciąży.
W pierwszym wypadku dotyczy 35% młodych osób. Najczęstsze miejsca występowania rozstępów to w przypadku dziewcząt biodra, uda i piersi, u chłopców natomiast okolica krzyżowo-lędźwiowa.
Patogeneza
Literatura medyczna w odniesieniu do budowy histologicznej rozstępówjest wprawdzie niejednoznaczna, lecz można wyróżnić najbardziej charakterystyczne ich cechy. Są to naskórek ścieńczony, który utracił swój rysunek brodawkowy, oraz skóra właściwa-również cieńsza,
ze zmianami przede wszystkim w komponencie włóknikowej. Włókna kolagenowe połączone są w grupy ułożone równolegle do powierzchni skóry, zaś włókna elastyczne na poziomie podbrodawkowym uległy zanikowi , a w innych rejonach są nieliczne i bardzo delikatne. Komponenta
komórkowa i naczyniowa jest nieliczna, a przydatki włosowo-łojotokowe praktycznie nieobecne. Rozstępy, będąc patologią rozpowszechnioną, nadal są nie do końca znane pod względem jej patogenezy. Większość badaczy akceptuje dwie teorie ich powstania:endokrynologiczną i
mechaniczną. Według pierwszej, powstawanie rozstępów wiąże się z nadmiernym wydzielaniem glikokortykoidów. Według drugiej- z gwałtownym wydłużaniem i skracaniem (traumatyzmy, silne i powtarzające się skurczemięśniowe, takie jak w sporcie), które powodują wyciąganie
komponenty naczyniowej i włókniowej skóry, doprowadzając do lokalnego niedokrwienia i przerywania włókien kolagenowych. W rzeczywistości oba mechanizmy odgrywają zasadniczą rolę w powstawaniu rozstępów, a sprzyja im indywidualna predyspozycja genetyczna.
Rozstępy raz powstałe, pozostają na czas nieokreślony. Niekiedy mogą one ulegać częściowej represji, prawdopodobnie jako wynik genetycznie zdeterminowanej zdolności organizmu do odpowiedzi na urazy mechaniczne.
Wczesna prewencja
Aktualnie nie isnieje terapia lekarska, będąca w stanie spowodować ich zanik. Z tego względu tak istotna jest prewencja i to wczesna, bowiem rozstępy powstawać w bardzo młodym wieku.
Ważna jest zatem kontrola ciężaru ciała, przy czym chodzi nie tylko o otyłość jako taką, lecz także ograniczenie nadmiernych zwyżek ciężaru ciała w ciąży oraz unikanie zbyt gwałtownych i szybkich terapii dietetycznych.
Dla utrzymania jak najlepszego stanu skóry zasadnicze jest prawidłowe odżywianie. Trzeba pamiętać o dostarczeniu protein, lipidów, węglowodanów i witamin(A, E, PP, B5) w ilości zależnej od stanu fizjologicznego(ciąża, okres dojrzewania).
Ćwiczenia fizyczne muszą być progresywne; należy unikać długotrwałych i silnych skurczów mięśniowych. Połączenie umiarkowanej aktywności sportowej z masażem poprawia mikrokrążenie naczyniowo-limfatyczne i może być pożyteczne dla tonifikowania tkanek i przeciwdziałania
powstawaniu tych defektów estetycznych, zwłaszcza w ciąży.
Prewencja typowo kosmotologiczna polega na lokalnym stosowaniu kremów, żeli, olejków i preparatów na bazie roślinnej, elastyny, kolagenu, biostymoliny, witamin, preparatów łożyskowych, acetazolamidów, alfahydroksykwasów itd. W preparatach lokalnych obecne są także prekursory
kolagenu, takie jak linoleat proliny, kompleks hydroksyproliny i inne.
Stosowane terapie
Jedyna terapia definitywna to operacja polegająca na wycięciu dotkniętego rozstępami kawałka skóry, co wiąże się oczywiście z pozostawieniem blizny.
Inne metody to stosowanie lasera. Początkowo był to laser hel-neon, ze zmienną ogniskową.Jego działanie polega na stymulowaniu fibroblastów do syntezowania kolagenu.Z kolei laser argonowy używany był do rozjaśniania rozstępów czerwonych. Niestety te i inne opracowania
protokołu terapeutycznego z użyciem lasera skończyły się pełnym niepowodzeniem.
Inne terapie to mikrodermarizacja z kryształkami tlenku aluminium. Jej znaczne ograniczenie związane jest z możlowością wystąpienia keloidów.
Dosyć efektywny, zwłaszcza na rozstępy czerwone jest kwas retinowy- w praktyce działający od stymulacji produkcji czynników wzrostu po stymulację angiogenezy i aktywności fibroblastycznej.
Inną, ostatnio badaną substancją jest kwas glikolowy, który w niskich koncentracjach zmniejsza kohezję korneocytów, zmniejszając grubość warsty rogowej. W dużych stężeniach natomiast powoduje oderwanie się keratynocytów i epidermolizę, stymuluje produkcję nowych komórek
naskórka i syntezę włókien kolagenowych w warstwie powierzchniowej skóry właściwej. Dlatego w powtarzanych terapiach powoduje zgrubienie skóry właściwej i naskórka.
Wstrzykiwanie do uszkodzonych tkanek wyciągów łożyskowych to próba indukowania odpowiedzi fibroblastycznej z regeneracją kolagenu. Protokół ten przewiduje również równoległe aplikowanie na skórę 70% kwasu glikolowego. Próba ta, jak i wstrzykiwanie do rozstępów
glukozaminosulfatów wymagają jeszcze dokładniejszych badań, lecz ich wstępne rezultaty są często zachęcające.
Kilka lat temu doktor Deprez z Hiszpanii, jeden z twórców efektywnego peelingu easy peel, zaczął stosować ten preparat w odpowiednim zmodyfikowanym protukóle w terapii rozstępów. Metoda polega na mechanicznym usuwaniu warstwy rogowej naskórka i jego sukcesywnym
znieczuleniu. Tak przygotowaną powierzchnię traktuje się następnie preparatem easy peel. Gdy jego działanie jest na odpowiednim etapie, aplikuje się specjalny krem, który jest w zestawie easy peel, i całość przykrywa poatrunkiem okluzyjnym. Po odpowiednim czasie-
najczęściej po 6, niekiedy 12 i 24 godzinach - zdejmuje się opatrunek i można stosować preparaty w proszku o charakterze dezynfekującym i chroniącym przed infekcją. Po kilku dniach skóra zaczyna się goić, a po ok. 10-14 dniach jest najczęściej całkowicie zagojona.
Można także używać preparatów wybilających, aby aby zapobiegać powstawaniu przebarwień. Potrzeba jest najczęściej kilku takich zabiegów. Wyniki są zwykle bardzo dobre i polegają na znacznym zmniejszeniu wielkości i głębokości rozstępów. Wśród innych dotychczas
stosowanych terapii, zwłaszcza w odniesieniu do rozstępów białych, jest to niewątpliwie jedna z najbardziej dostępnych i skutecznych metod.
jeśli coś dzięki mnie się dowiedzieliście to kliknijcie na gwiazdkę i potwierdźcie
Skóra jest delikatną "materią" pokrywającą nasz organizm. Nie powinno więc zbytnio dziwić, że w wypadku lokalnej utratyjej integralności- osłabienia strukturalnego warstwy podstawowej-używamy słowa rozstępy, co kojarzy się z pończochą w której "poleciały oczka".
Nazwa naukowa-striae distensae-została wprowadzona przez Roderera w 1773r., ktory jako pierwszy opisał zjawisko rozstępów. Dopiero jednak w 1867r. Koestner wyjaśnił je z punktu widzenia histologicznego, uwidaczniając atrofię substancji podstawowej i komponenty
włóknistej, czemu nadał nazwę striae atrphicae.
Wygląd i występowanie
Rozstępy prezentują się jako linijne, równoległe pasemka rozdzielone zdrową skórą. Ich pojawienie się jest z reguły asymptomatyczne, ale może być połączone z delikatnym odczuciem świądu, rzddziej pieczeniai bólu.
Kolor tych pasemek zależy od fazy ewolucyjnej. Na początku, kiedy przeważa komponenta zapalna, pseudohipertroficzna, rozstępy mają kolor czerwony, czerwonowinny lub czerwononiebieski. w fazie bliznowacenia są cieńsze, bardziej wyrównane, zapadnięte w stosunku
do otaczającej skóry i stają się białawe,czasami o odcieniu perłowym.Rozstępy są z reguły obustronne, tzn. pojawiają się po obu stronach ciała, w każdej jego okolicy z wyjątkiem m.in. twarzy, rąk i stóp.Na brzuchu mogą mieć wygląd promienisty lub wachlarzykowaty,
na biodrach poprzeczny, na piersiach promienisty od brodawki piersiowej, zaś w okolicy lędżwiowo-krzyżowej są horyzontalne. U kobiet to schorzenie występuje dwa razy częściej niż u mężczyzn, może pojawić się w każdym wieku, choć najczęściej w okresie dojrzewania i ciąży.
W pierwszym wypadku dotyczy 35% młodych osób. Najczęstsze miejsca występowania rozstępów to w przypadku dziewcząt biodra, uda i piersi, u chłopców natomiast okolica krzyżowo-lędźwiowa.
Patogeneza
Literatura medyczna w odniesieniu do budowy histologicznej rozstępówjest wprawdzie niejednoznaczna, lecz można wyróżnić najbardziej charakterystyczne ich cechy. Są to naskórek ścieńczony, który utracił swój rysunek brodawkowy, oraz skóra właściwa-również cieńsza,
ze zmianami przede wszystkim w komponencie włóknikowej. Włókna kolagenowe połączone są w grupy ułożone równolegle do powierzchni skóry, zaś włókna elastyczne na poziomie podbrodawkowym uległy zanikowi , a w innych rejonach są nieliczne i bardzo delikatne. Komponenta
komórkowa i naczyniowa jest nieliczna, a przydatki włosowo-łojotokowe praktycznie nieobecne. Rozstępy, będąc patologią rozpowszechnioną, nadal są nie do końca znane pod względem jej patogenezy. Większość badaczy akceptuje dwie teorie ich powstania:endokrynologiczną i
mechaniczną. Według pierwszej, powstawanie rozstępów wiąże się z nadmiernym wydzielaniem glikokortykoidów. Według drugiej- z gwałtownym wydłużaniem i skracaniem (traumatyzmy, silne i powtarzające się skurczemięśniowe, takie jak w sporcie), które powodują wyciąganie
komponenty naczyniowej i włókniowej skóry, doprowadzając do lokalnego niedokrwienia i przerywania włókien kolagenowych. W rzeczywistości oba mechanizmy odgrywają zasadniczą rolę w powstawaniu rozstępów, a sprzyja im indywidualna predyspozycja genetyczna.
Rozstępy raz powstałe, pozostają na czas nieokreślony. Niekiedy mogą one ulegać częściowej represji, prawdopodobnie jako wynik genetycznie zdeterminowanej zdolności organizmu do odpowiedzi na urazy mechaniczne.
Wczesna prewencja
Aktualnie nie isnieje terapia lekarska, będąca w stanie spowodować ich zanik. Z tego względu tak istotna jest prewencja i to wczesna, bowiem rozstępy powstawać w bardzo młodym wieku.
Ważna jest zatem kontrola ciężaru ciała, przy czym chodzi nie tylko o otyłość jako taką, lecz także ograniczenie nadmiernych zwyżek ciężaru ciała w ciąży oraz unikanie zbyt gwałtownych i szybkich terapii dietetycznych.
Dla utrzymania jak najlepszego stanu skóry zasadnicze jest prawidłowe odżywianie. Trzeba pamiętać o dostarczeniu protein, lipidów, węglowodanów i witamin(A, E, PP, B5) w ilości zależnej od stanu fizjologicznego(ciąża, okres dojrzewania).
Ćwiczenia fizyczne muszą być progresywne; należy unikać długotrwałych i silnych skurczów mięśniowych. Połączenie umiarkowanej aktywności sportowej z masażem poprawia mikrokrążenie naczyniowo-limfatyczne i może być pożyteczne dla tonifikowania tkanek i przeciwdziałania
powstawaniu tych defektów estetycznych, zwłaszcza w ciąży.
Prewencja typowo kosmotologiczna polega na lokalnym stosowaniu kremów, żeli, olejków i preparatów na bazie roślinnej, elastyny, kolagenu, biostymoliny, witamin, preparatów łożyskowych, acetazolamidów, alfahydroksykwasów itd. W preparatach lokalnych obecne są także prekursory
kolagenu, takie jak linoleat proliny, kompleks hydroksyproliny i inne.
Stosowane terapie
Jedyna terapia definitywna to operacja polegająca na wycięciu dotkniętego rozstępami kawałka skóry, co wiąże się oczywiście z pozostawieniem blizny.
Inne metody to stosowanie lasera. Początkowo był to laser hel-neon, ze zmienną ogniskową.Jego działanie polega na stymulowaniu fibroblastów do syntezowania kolagenu.Z kolei laser argonowy używany był do rozjaśniania rozstępów czerwonych. Niestety te i inne opracowania
protokołu terapeutycznego z użyciem lasera skończyły się pełnym niepowodzeniem.
Inne terapie to mikrodermarizacja z kryształkami tlenku aluminium. Jej znaczne ograniczenie związane jest z możlowością wystąpienia keloidów.
Dosyć efektywny, zwłaszcza na rozstępy czerwone jest kwas retinowy- w praktyce działający od stymulacji produkcji czynników wzrostu po stymulację angiogenezy i aktywności fibroblastycznej.
Inną, ostatnio badaną substancją jest kwas glikolowy, który w niskich koncentracjach zmniejsza kohezję korneocytów, zmniejszając grubość warsty rogowej. W dużych stężeniach natomiast powoduje oderwanie się keratynocytów i epidermolizę, stymuluje produkcję nowych komórek
naskórka i syntezę włókien kolagenowych w warstwie powierzchniowej skóry właściwej. Dlatego w powtarzanych terapiach powoduje zgrubienie skóry właściwej i naskórka.
Wstrzykiwanie do uszkodzonych tkanek wyciągów łożyskowych to próba indukowania odpowiedzi fibroblastycznej z regeneracją kolagenu. Protokół ten przewiduje również równoległe aplikowanie na skórę 70% kwasu glikolowego. Próba ta, jak i wstrzykiwanie do rozstępów
glukozaminosulfatów wymagają jeszcze dokładniejszych badań, lecz ich wstępne rezultaty są często zachęcające.
Kilka lat temu doktor Deprez z Hiszpanii, jeden z twórców efektywnego peelingu easy peel, zaczął stosować ten preparat w odpowiednim zmodyfikowanym protukóle w terapii rozstępów. Metoda polega na mechanicznym usuwaniu warstwy rogowej naskórka i jego sukcesywnym
znieczuleniu. Tak przygotowaną powierzchnię traktuje się następnie preparatem easy peel. Gdy jego działanie jest na odpowiednim etapie, aplikuje się specjalny krem, który jest w zestawie easy peel, i całość przykrywa poatrunkiem okluzyjnym. Po odpowiednim czasie-
najczęściej po 6, niekiedy 12 i 24 godzinach - zdejmuje się opatrunek i można stosować preparaty w proszku o charakterze dezynfekującym i chroniącym przed infekcją. Po kilku dniach skóra zaczyna się goić, a po ok. 10-14 dniach jest najczęściej całkowicie zagojona.
Można także używać preparatów wybilających, aby aby zapobiegać powstawaniu przebarwień. Potrzeba jest najczęściej kilku takich zabiegów. Wyniki są zwykle bardzo dobre i polegają na znacznym zmniejszeniu wielkości i głębokości rozstępów. Wśród innych dotychczas
stosowanych terapii, zwłaszcza w odniesieniu do rozstępów białych, jest to niewątpliwie jedna z najbardziej dostępnych i skutecznych metod.
jeśli coś dzięki mnie się dowiedzieliście to kliknijcie na gwiazdkę i potwierdźcie
2
Ćwicz kiedy nie możesz.
Musi boleć, aby rosło.
Żyj aby kochać.