ciąża,a odchudzanie

Witam! Mam 23 lata. Jestem w 5 miesiącu ciązy.
Dotychczas przytyłam 4 kilo. Nie obżeram się,ale jem to,czego mój organizm aktualnie się domaga(jedyny fast food,to pizza. A ze slodkiego głównie jogurty owocowe,czasem mleczna czekolada).
Przestałam biegać,ale codziennie ponad 1h spaceruję. Raz w tyg jeżdżę na basen na godzinkę(bardziej w kierunku relaksacyjnym,niż wyczynowym).
Jeszcze grubo przed zajsciem w ciaze,zmienilam złe nawyki żywieniowe i zaczęłam biegać,niekiedy weekendowe wycieczki rowerowe oraz bardziej w kierunku silowym ćwiczyłam brzuch, troche nogi i ręce. Nie byłam może super fitnesską, ale w miarę możliwości (praca na 3 zmiany i niektore weekendy) poprawiałam jakośc swojego ciała(zamieszczam dwa zdjęcia,jak wyglądałam gdy jeszcze nie dbalam o siebie,oraz po "kuracji").

1,5 roku po porodzie, mam zamiar starać się o następne i ostatnie dziecko. W związku z tym, pytam;

Czy jest sens,abym nadmiar kilogramów(tłuszczu) zrzuciła już po pierwszym porodzie? Czy odpuścić sobie(nie mam zamiaru się zapuszczać i żreć na kanapie) i zadbać o sylwetkę dopiero po dwójce dzieci?

Nie do końca pojmuję Twój problem, więc nie pomogę.

W pierwszej kolejności radziłabym postawić na pomyślne zakończenie jednej ciąży. Do tego planowanego terminu porodu jeszcze dużo się może wydarzyć.
Jeśli ciąża będzie miała efekt pozytywny, to energię zamiast na rozkminy, sugeruję skierować na odbudowanie sił muskulatury krocza, żeby uniknąć nie tylko nietrzymania moczu i gazów (lub nawet kału), ale też luzów w pochwie.

E po co się zastanawiać na zapas, po ciąży jak się hormony przestawią to za nic się nie schudnie, a to cukrzyca ciążowa, a to tarczyca rozwalona, a to estrogeny oszaleją, możliwości jest wiele, a jak, nie daj Boże, trzeba będzie cesarka rodzić to i flak zamiast brzucha zostanie

Brzmi optymistycznie Dziewczęta....

O siebie zawsze warto zadbać. Nie rozumuj na zasadzie: "nie będę o siebie dbać, bo i tak w 2 ciąży wszystko ulegnie rujnacji".

Co do zachcianek: nie zawsze zachcianka świadczy o tym, że dziecku czegoś brakuje. Często jest to efekt Twoich nawyków żywieniowych i zaburzonej gospodarki insulinowej. Ja już przed ciążą jadłam ok. 1 rok zdrowo i troszkę ćwiczyłam. I nie mam żadnych niezdrowych ciągot.

Przyznam,że nie chcialabym cesarki. Ale wiadomo,dobro dziecka najwazniejsze i jesli bedzie taka koniecznosc,trudno.
Z kolei po pierwszym dziecku,mam zamiar poprawić jakość swojego jedzenia na pewno. Ale, faktycznie, nie zaszkodzi troche ruchu w miarę moich możliwości. :)

a czemu cesarka gorsza od naturalnego porodu...? przynajmniej się wszystko na dole nie rozwala i bez bólu i traumy. ja mam nadzieję, że nie będę musiała nigdy naturanlnie rodzić

Bo CC to bardzo poważna operacja, nie tylko tną skórę, ale wszystkie tkanki, mięśnie no i macicę (też mięsień) i po takiej operacji łatwo o komplikacje np. zakażenie rany, wystarczy że jest gorąco a przy dziecku nie ma czasu leżeć i wietrzyć, już nie piszę o problemach z chodzeniem i wstawaniem co 3 godz., jak dobrze pójdzie, a realnie co godz., a nie daj Boże jakiś kaszel lub kichanie jakby bebechy miało wyrwać tak boli. Ja miałam 2 CC więc wiem co piszę.

Zmieniony przez - hania1661 w dniu 2014-02-23 01:45:35

Rodziłam i naturalnie i poprzez cc (konieczność w ostatniej chwili przed porodem- ryzyko niedotlenienia etc.) Co do bólu- powiem tak po naturalnym krocze bolało jakieś 5-7 dni aż do zdjęcia szwów- ból do zniesienia. Natomiast prawdziwy ból poznałam dopiero po cc. Dziewczyny po prostu masakra jak teraz o tym piszę to mam gęsią skórkę na całym ciele. 24 h po cc nie można się ruszać, a bolą nawet włosy na głowie, pierwsze próby w ogóle poruszenia się np. palcami czy u rok czy u stóp daje taki ból nie do opisania. Dla mnie to po prostu nie do opisania. Połamana bylam przez 3 miesiące po porodzie- strach na samą myśl o kichnięciu czy kaszlu. Do każdej próby wstania z łóżka musiałam budzić męża, bo tak bolało. Na koniec dodam tylko, że po naturalnym byłam w pełni sprawna jeszcze w szpitalu... A ból przy porodzie? Nie czułam jakiegoś rozrywania podczas wyjścia dziecka. Podczas skurczy całe ciało procuje i skupia się na wysiłku.

A ić pani. Po cc to nawet przy wchodzeniu do autobusu z wózkiem prosić obcych ludzi musiałam (a busy tu mamy z niziutkimi progami), bo przez miesiąc nie można podnosić większego ciężaru niż noworodek.

W ogóle to ja nie rozumiem, jak można być tak ograniczonym umysłowo (no offense), żeby na własne życzenie dać się rozpruć. Kobiety od setek tysięcy lat, baaa... Wszystkie samice ssaków są przystosowane do rodzenia, a tu nagle pitolet, że interwencja chirurgiczna lepsza od Matki Natury
Że też tak ochoczo ludzie na inne operacje nie biegną
W ogóle to możecie pogadać z malgorzatap o tym, jak to z tej drugiej strony stołu op wygląda. To jej chleb powszedni

Zmieniony przez - Martucca w dniu 23/02/2014 09:07:52

Ha ha ale sie temat zrobil,z cc na zyczenie znam taka dziewczyne co tak rodzila i zadowolona ,za to na mnie patrzy jak na kosmitke bo ja na zyczenie rodzilam w domu , bol jak bol przy jednym mniejszy przy drugim wiekszy. Dziecko wychodzi i koniec bolu mozna wstac i po drzemce nawet wyjsc na spacer, kazdy wybiera co woli jak moze, ja wole wolnosc od rurek, chemii i maszyn "co robia bing". Jak ktos ze strach przed bolem wybiera cc to sie myli, na pewno nie ucieknie