prestarium

a co jak go nie wezme to przeciesz tez umre przeciesz nikt nie zyje wiecznie no chyba nie

o o o cos dla mnie. wiecej napiszcie na temat tego prestarium i jak sie dawkuje podczas kuracji. ewentualnie jakies inne srodki na obnizenie cisnienia. wiecej panowie prosze sogi czekają

przeważnie bierze się raz dziennie-rano 1 tabs bodajże 5 mg.Ostatnio wyczytałem w polityce() że najlepiej działa w połączeniu z innym srodkiem i wtedy jest o wiele skuteczniejzy..tyko za cholere nie moge sobie przypomniec nazwy tego drugiego srodka..musze poszukac tej gazety

sory 4 mg tabs jednak jest:
Prestarium tabl. 0,004 g 30 tabl. Servier 32.13 zł
..ten drugi lek to chyba indypamidyna..zara sprawdzę

JOP
Noliprel -1 tabl. zawiera: 0,002 g peryndoprylu, 0,625 mg indapamidu 30 tabl. Servier 71.06 zeta
To jest połączenie prestarium z indapamidem-czytałem że to połączenie ma bardzo korzystny wpływ w profilaktyce udaru mózgu i działa o wiele skuteczniej niz samo prestarium

sog :)

a czy ten lek jest na recepte??

Tak, zarowno Noliprel jaki i Prestarium jest na recepte.

Na recepte jest tez Tertensif czyli sam indapamid.

pozdrawiam

prestarium - dla tych co im się szukać nie chce:

perindopril
antihypertensivum, cardiacum, inhibitor ACE
C09AA, C09BA
Działanie: Lek hipotensyjny z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Jest prolekiem, którego aktywną postacią jest metabolit - peryndoprylat. Hamuje powstawanie angiotensyny II, przez co ogranicza jej bezpośrednie działanie kurczące mięśnie gładkie tętniczek, zmniejsza opór obwodowy i zwiększa pojemność minutową serca, nie powodując odruchowej tachykardii, zmniejsza obciążenie wstępne i następcze serca. Poprawia funkcję skurczową i rozkurczową komór serca, powoduje regresję zmian strukturalnych serca i naczyń (zjawisko remodelingu), w zastoinowej niewydolności serca zmniejsza objawy kliniczne, ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej, zwiększa tolerancję wysiłku. Przez zniesienie ujemnego sprzężenia zwrotnego między angiotensyną II a sekrecją reniny zwiększa aktywność reninową osocza, zmniejsza wydzielanie aldosteronu. Zwiększa przepływ nerkowy bez wpływu na przesączanie kłębuszkowe, działa rozszerzająco zwłaszcza na tętniczki odprowadzające, zmniejsza hiperfiltrację kłębuszkową, przez co zwalnia postęp przewlekłej niewydolności nerek w nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej z towarzyszącym białkomoczem. Pośrednio działa rozszerzająco na naczynia przez zwiększanie stężenia bradykininy i syntezy prostacykliny w ścianie naczyń krwionośnych. U chorych po przebytym incydencie naczyniowo-mózgowym leczenie skojarzone peryndoprylem i indapamidem zmniejsza ryzyko wystąpienia ponownego zdarzenia. U chorych na stabilną chorobę wieńcową peryndopryl zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem lub zatrzymania krążenia ze skuteczną resuscytacją ocenianych łącznie. Redukuje także ryzyko wystąpienia lub liczbę hospitalizacji z powodu niewydolności serca. Zmniejsza istotnie śmiertelność u chorych z krańcową niewydolnością nerek (ESRD). Podany p.o. wchłania się z przewodu pokarmowego, pokarm nie ma istotnego wpływu na jego dostępność biologiczną, która wynosi 65-75%, zmniejsza natomiast konwersję peryndoprylu do peryndoprylatu; maksymalne stężenie w osoczu peryndopryl osiąga po 1 h (peryndoprylat 3-4 h po podaniu p.o.) Z białkami osocza wiąże się w 20-30%. Wykazuje silne działanie hamujące na tkankowy układ renina-angiotensyna. Lek jest wydalany głównie z moczem, eliminacja ulega zwolnieniu u osób w podeszłym wieku, z zastoinową niewydolnością serca i upośledzeniem czynności nerek. U chorych z upośledzoną czynnością nerek dawka peryndoprylu powinna być zredukowana stosownie do klirensu kreatyniny. Klirens peryndoprylu wynosi 70 ml/min. t1/2 peryndoprylu wynosi 1 h. Szczyt działania hipotensyjnego występuje między 4.-6. godziną po przyjęciu leku; działanie utrzymuje się przez całą dobę. Wskaźnik T/P wynosi 75-100%. Pełny efekt hipotensyjny osiąga się po ok. 4 tygodniach stosowania leku.

Wskazania: Monoterapia i leczenie skojarzone pierwotnego nadciśnienia tętniczego. Do rozważenia u chorych z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym w przebiegu jednostronnego zwężenia tętnicy nerkowej. Zastoinowa niewydolność serca. Ponadto w Polsce zarejestrowanym wskazaniem jest wtórna prewencja incydentów naczyniowo-mózgowych; zgodnie z wynikami badania klinicznego skuteczne jest stosowanie w tym wskazaniu peryndoprylu w skojarzeniu z indapamidem.

Przeciwwskazania: Obustronne zwężenie tętnic nerkowych i zwężenie tętnicy nerkowej jedynej nerki, ciąża, nadwrażliwość na lek. Obrzęk naczynioruchowy stwierdzony wywiadzie, w tym także po zastosowaniu innych inhibitorów ACE.

Interakcje: Stosowanie w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu we krwi może zwiększać ryzyko hiperkaliemii; lek może ograniczać utratę potasu powodowaną przez diuretyki tiazydowe; w przypadku konieczności leczenia skojarzonego stosować ostrożnie, kontrolując stężenie potasu. U pacjentów stosujących dietę z ograniczeniem podaży sodu działanie leku może być bardziej wyrażone. Ze względu na możliwość wywołania hipotonii, zwłaszcza u osób w wieku podeszłym, przed włączeniem leku zaleca się odstawienie na 2-3 dni wcześniej stosowanego diuretyku. Gdy nie jest to możliwe, przed planowanym skojarzeniem należy zmniejszyć dawkę stosowanego leku moczopędnego i początkową dawkę peryndoprylu. Łączne podawanie z neuroleptykami i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy imipraminy może powodować hipotonię ortostatyczną. Równoległe stosowanie z solami litu zwiększa ryzyko wystąpienia objawów zatrucia litem (wskazane monitorowanie jego stężenia w surowicy). Niesteroidowe leki przeciwzapalne zmniejszają skuteczność hipotensyjną leku. W skojarzeniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub cyklosporyną może przyspieszać rozwój ostrej niewydolności nerek. W leczeniu cięższych postaci nadciśnienia tętniczego lek można z dobrym efektem stosować w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi, takimi jak antagoniści wapnia i b-adrenolityki, dużą skuteczność ma zwłaszcza połączenie z lekiem moczopędnym, który zwiększa aktywność układu renina-angiotensyna.

Działanie niepożądane: Hipotonia ortostatyczna, zasłabnięcie i omdlenie, męczliwość, znużenie, bóle głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia snu, szum w uszach, kurcze mięśniowe, skórne odczyny uczuleniowe i nadwrażliwość na światło, osutka, pokrzywka, rumień wielopostaciowy; obrzęk naczynioruchowy. Ze strony układu sercowo-naczyniowego: przy znacznym obniżeniu ciśnienia możliwość wystąpienia bólu dławicowego, zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz nadkomorowy, migotanie przedsionków, bradykardia); u chorych z grupy zwiększonego ryzyka - zawał serca lub udar mózgu. Ze strony przewodu pokarmowego: zaburzenia smaku, uczucie suchości w jamie ustnej, zapalenie jamy ustnej i języka, zaparcia, opisywano sporadyczne przypadki zaburzeń czynności wątroby (z zapaleniem wątroby i cholestazą), zapalenie trzustki. Ze strony układu oddechowego: suchy kaszel, skurcz oskrzeli, wyciek z nosa, nacieki w płucach, eozynofilowe zapalenie płuc. Ze strony układu moczowo-płciowego: pogorszenie czynności nerek, oliguria, ginekomastia, impotencja. W przypadkach hipotonii, zmniejszeniu objętości wewnątrznaczyniowej i jednoczesnym stosowaniu leków nefrotoksycznych może dojść do rozwoju ostrej niewydolności nerek. Inne: dodatni wynik testu na obecność ANA, przyspieszenie OB, bóle i(lub) zapalenie stawów i mięśni, gorączka, zapalenie naczyń, hiperkaliemia, zwiększenie leukocytozy, eozynofilia, nadwrażliwość na światło.

Ciąża i laktacja: Kategoria D. Nie stosować w okresie karmienia piersią. Lek przenika przez łożysko; u kobiet w ciąży peryndopryl należy zastąpić lekiem z innej grupy. U kobiet planujących ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia.

Dawkowanie: Dorośli: p.o. w leczeniu przewlekłym dawkę dostosować indywidualnie; w nadciśnieniu tętniczym początkowo 4 mg raz na dobę w razie potrzeby po 3-4 tygodniach zwiększyć dawkę do 8 mg/d raz na dobę; w zastoinowej niewydolności serca dawka początkowa wynosi 2 mg/d, w razie potrzeby pod ścisłą kontrolą kliniczną w ciągu 2-4 tygodni dawkę można zwiększyć do 4 mg/d. We wtórnej prewencji incydentów naczyniowo-mózgowych początkowo 2 mg/d przez 2 tyg., następnie 4 mg/d; w badaniu klinicznym wykazano skuteczność stosowania w skojarzeniu z indapamidem w dawce 2,5 mg/d. Gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 60 ml/min/m2 pc., zalecana dawka leku wynosi 4 mg/d; w przedziale 60-30 ml/min - 2 mg/d; gdy klirens kreatyniny wynosi 15-30 ml/min zalecana dawka wynosi 2 mg co drugi dzień; gdy klirens wynosi <15 ml/min lek należy stosować w dawce 2 mg w dniu dializy.

Uwagi: Przed leczeniem i 7 dni po jego rozpoczęciu należy kontrolować stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy krwi. Zwiększenie stężenia kreatyniny o 10-20% nie stanowi zazwyczaj wskazania do odstawienia leku. U pacjentów leczonych inhibitorami konwertazy angiotensyny, którzy są poddawani hemodializie z zastosowaniem poliakrylonitrylowych błon dializacyjnych zwiększa się ryzyko reakcji anafilaktoidalnych.

i indapamid ( drugi oprócz peryndoprylu składnik Noliprelu :

indapamide
antihypertensivum, diureticum
C03BA
Działanie: Lek moczopędny z grupy indolin, nietiazydowa pochodna sulfonamidowa. Podobnie jak leki tiazydowe działa w korze nerek powodując zwiększone wydalanie sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu potasu i magnezu i zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym zmniejsza opór obwodowy, lecz nie wykazuje działania inotropowego i chronotropowego na m. sercowy. Wywiera bezpośrednie działanie rozszerzające na tętniczki, ponadto zmniejsza przerost lewej komory serca. Efekt hipotensyjny, mimo że słabszy, występuje u chorych z upośledzoną czynnością nerek. Nie wpływa niekorzystnie na gospodarkę lipidową i węglowodanową (nawet w cukrzycy). Po podaniu postaci o standardowym uwalnianiu tmax wynosi 2-2,5 h, t1/2 - 14-18 h. Podczas stosowania postaci o powolnym uwalnianiu maksymalne stężenie w surowicy występuje ok. 12 h po podaniu pojedynczej dawki leku, t1/2 wynosi 14-24 h; stosowanie postaci o przedłużonym uwalnianiu pozwala na stosowanie mniejszej dawki leku, zmniejsza ryzyko wystąpienia hipokaliemii oraz wydłuża czas działania hipotensyjnego. Indapamid wiąże się z białkami surowicy w 70-80%. Metabolizm zachodzi w wątrobie. Około 70% dawki ulega eliminacji przez nerki w postaci metabolitów, pozostała część przez przewód pokarmowy. Około 7% w postaci niezmienionej przez nerki.

Wskazania: Leczenie nadciśnienia tętniczego (monoterapia lub leczenie skojarzone).

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub sulfonamidy, ciężka niewydolność nerek, encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby, hipokaliemia. U osób z niewydolnością wątroby leki moczopędne działające podobnie do leków tiazydowych mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u osób z: zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, cukrzycą, dną, chorobami nerek. Nie zaleca się stosowania u dzieci.

Interakcje: Nie stosować równolegle z: solami litu (indapamid zmniejsza klirens nerkowy litu i zwiększa możliwość zatrucia), astemizolem, halofantryną, beprydylem, terfenadyną, pentamidyną, erytromycyną (podawaną i.v.), winkaminą. Efekt addytywny występuje, gdy podawany jest łącznie z hydralazyną, propranololem, guanetydyną. Zachować ostrożność w przypadku stosowania: dużych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych i salicylanów, kortykosteroidów oraz tetrakozaktydu (osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego); amfoterycyny B i innych leków zwiększających wydalanie potasu (zwiększa się ryzyko hipokaliemii); baklofenu - nasila działanie obniżające ciśnienie tętnicze; glikozydów naparstnicy - możliwość wystąpienia objawów toksycznych glikozydów naparstnicy podczas utrzymywania się zmniejszonego stężenia potasu we krwi; leków moczopędnych oszczędzających potas - może nie zapobiegać wystąpieniu hipokaliemii, może również powodować hiperkaliemię (u chorych z niewydolnością nerek); inhibitorów konwertazy angiotensyny - zwiększa ryzyko spadku ciśnienia tętniczego oraz ostrej niewydolności nerek; niektórych leków przeciwarytmicznych (dizopiramid, chinidyna, amiodaron, bretylium, sotalol) - mogą powodować groźne zaburzenia rytmu serca w przypadku zmniejszonego stężenia potasu w surowicy; metforminy (może powodować kwasicę mleczanową); środków cieniujących zawierających jod (w przypadku odwodnienia zwiększają ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek); trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, neuroleptyki mogą również spowodować obniżenie ciśnienia krwi; soli wapnia (ryzyko zwiększenia stężenia wapnia w surowicy w wyniku zmniejszonego wydalania przez nerki); cyklosporyny (może prowadzić do zwiększenia stężenia kreatyniny).

Działanie niepożądane: Zmniejszenie stężenia sodu i potasu w osoczu, zwłaszcza u chorych z grup zwiększonego ryzyka. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego i glukozy we krwi; należy rozważyć celowość stosowania diuretyków u pacjentów z dną moczanową lub cukrzycą. Uczucie zmęczenia, zawroty głowy przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą, zwiększone ryzyko odwodnienia u osób w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością serca, nudności, zaparcia, suchość w jamie ustnej, męczliwość, parestezje, bóle głowy (występują rzadko i zwykle ustępują po zmniejszeniu dawki), osutka grudkowo-plamista, plamica, nasilenie objawów istniejącego tocznia rumieniowatego układowego; bardzo rzadko małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna; zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, u pacjentów z niewydolnością wątroby możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej; reakcje alergiczne, zwłaszcza skórne; wyjątkowo rzadko zapalenie trzustki. W przypadku przedawkowania mogą wystąpić zaburzenia elektrolitowe, nudności, wymioty, niedociśnienie, kurcze mięśni, zawroty głowy, znużenie, dezorientacja, przednerkowa niewydolność nerek; leczenie objawowe i podtrzymujące.

Ciąża i laktacja: Kategoria B. Może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Lek przenika do pokarmu kobiecego; nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie: P.o. Postaci o standardowym uwalnianiu 2,5 mg raz na dobę rano, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 5 mg/d. Postaci o przedłużonym uwalnianiu 1,5 mg/d, niezależnie od stopnia ciężkości nadciśnienia tętniczego, najlepiej rano. Zwiększenie dawki nie wywołuje zwiększenia działania hipotensyjnego, natomiast zwiększa efekt diuretyczny.

Uwagi: Obniżając ciśnienie tętnicze, lek może powodować pogorszenie zdolności do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Preparaty