sukraloza

Mam pytanko czy sukraloza jest to to samo co aspartam czy jest tak samo szkodliwa jak aspartam czy mniej czy może wcale?

Sukraloza (występująca również pod nazwą Splenda lub E955) jest jednym z bardziej popularnych słodzików syntetycznych dostępnych na rynku. Stosowana w zdecydowanej większości odżywek i suplementów w celu uzyskania słodkości produktu bez dodatkowych kcal. Określa się, że jest ona około 600 razy słodsza niż cukier. Metabolizowana jest ona przez nasz organizm zaledwie w kilkunastu procentach.

W przeprowadzonych do tej pory badaniach, nie wykazano aby stosowanie sukralozy (podobnie jak i aspartamu) niosło za sobą negatywne konsekwencje. Oba słodziki są jednymi z najlepiej przebadanych i nie należy się obawiać w spożywaniu produktów je zawierających. Dopuszczalne dzienne spożycie sukralozy określono na 15 mg/kg masy ciała na dzień.

W przypadku substancji słodzących zdecydowanie polecałbym stosowanie:

- tagatozy,
- ksylitolu,
- erytrytolu.

Produkty te, nie tylko nadają posiłkom słodki smak, który nie różni się praktycznie w ogóle od cukru, ale również mają liczne właściwości prozdrowotne, o których warto poczytać tutaj:

http://potreningu.pl/articles/4825/najbezpieczniejszy--slodzik-d-tagatoza
http://potreningu.pl/articles/1477/ksylitol-czyli-zdrowa-alternatywa-dla-cukru

Sukraloza jest ok. 600 razy słodsza od zwykłego cukru. Jest bezpieczniejsza w użyciu od innego, powszechnie stosowanego słodzika - aspartamu, gdyż jest trwała w szerszym zakresie temperatury i pH. Dzięki temu można ją stosować również w wyrobach piekarniczych i kwaśnych napojach. Sama sukraloza nie jest szkodliwa, ale podobnie jak aspartam, rozkłada się na związki, które są szkodliwe dla organizmu ludzkiego: chloroglukozę i chlorofruktozę. Są one toksyczne, ale w dużo większych ilościach niż te, które znaleźć można w produktach spożywczych. Dodatkowo tylko niewielka część sukralozy rozkłada się w organizmie, reszta zostaje wydalona w niezmienionej postaci.

Bezpieczeństwo stosowania aspartamu było przedmiotem wielu badań naukowych i licznych kontrowersji społecznych. Chemicznie, aspartam, jest dipeptydem składającym się z dwóch występujących naturalnie aminokwasów - fenyloalaniny i kwasu asparaginowego, z których są zbudowane liczne białka. W organizmie człowieka rozkłada się on na te dwa aminokwasy, stąd długo wydawało się, że jego spożycie nie wiąże się z żadnym ryzykiem, oprócz osób chorych na fenyloketonurię, które nie metabolizują fenyloalaniny. Pod koniec lat 90. XX w. opublikowano wyniki kilku wyrywkowych badań, które sugerowały występowanie związków między spożywaniem aspartamu i chorób takich jak rak mózgu i układu limfatycznego. Jak dotąd nie przeprowadzono jednak dokładnych badań na większą skalę, które potwierdziłyby lub zaprzeczyły wcześniej wspomnianym doniesieniom. Wątpliwości wzbudzone przez te publikacje, powiązane z konfliktem interesu koncernów produkujących różne środki słodzące, doprowadziły do licznych dysput publicznych na temat tego związku chemicznego.

ok czyli nie jest tak szkodliwa jak aspartam ale trochę jest ale jakby się patrzeć na to co jest szkodliwe a co nie to trzeba by było chyba nic nie jeść:)

tak pytam bo moja babcia bardzo długo słodzi aspartamem bo cukru nie może i ostatnio się jej zrobił nowotwór piersi ale nie wiem czy to od tego możliwe że od tego

Sukraloza E 955 (Splenda) rozkłada się na związki, które są szkodliwe dla organizmu ludzkiego: chloroglukozę i chlorofruktozę. Są one toksyczne, ale w dużo większych ilościach niż te, które znaleźć można w produktach spożywczych. Dodatkowo tylko niewielka część sukralozy rozkłada się w organizmie, reszta zostaje wydalona w niezmienionej postaci.
Splenda jest reklamowana, jako 'zrobiona z cukru, więc smakuje jak cukier' — twierdzenie które jest obecnie przedmiotem gorącej prawnej debaty w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy prawdą jest, że cukier, czy też cukroza, jest materiałem wyjściowym z którego powstaje sukraloza, to jej struktura chemiczna sukralozy różni się do cukru zasadniczo.

W złożonym procesie chemicznym cukier jest przetwarzany między innymi wraz fosgenem (substancja chemiczna używana podczas I Wojny Światowej, a obecnie powszechny składnik w produkcji plastików, pestycydów i barwników) w reakcji której trzy atomy chloru zastępują trzy hydroksylu (wodór i tlen) grupy naturalnie przyczepionej do cząsteczki cukru.

W wyniku procesu powstaje 1,6-dichloro-1,6-deoksy-beta-D-fruktofuranozydo-4-chloro-4-deoksy-alfa-D-galaktopiranozyden (znana również jako trichlorogalaktosukrozą lub cukralozą), nowa substancja chemiczna, którą Tate & Lyle nazywa 'rozpuszczalnym w wodzie węglowodanem'.

Przyjęcie klasyfikacji Tate & Lyle's, wg której sukraloza jest węglowodanem zwiększa niepokój o to, czy nadaje się ona do stosowania jako dodatek żywnościowy. Chlorowane węglowodany należą do klasy związków chemicznych znanych jako chlorocarbons.

Lista tych związków, zawierająca znane trucizny niszczące zdrowie ludzi i zatruwające środowisko, zawiera:

Polichlorowane bifenyle (PCBs) (więcej)
Chlorowane węglowodory alifatyczne
Chlorowane węglowodory aromatyczne takie jak DDT
Pestycydy chlorowcoorganiczne takie jak aldryny and dieldryny (więcej zobacz poz. 62 i 63)
Chlorowane etery aromatyczne takie jak polichlorowane dioksyny (PCDD) i polichlorowane dibenzofurany (PCDF) (więcej)
Większość syntetycznych składników które zjadamy, poddawanych reakcjom z czynnikiem chlorującym, jak np pestycydy, obecnych w pożywieniu i wodzie, gromadzi się w naszym organizmie i może powodować wady rozwojowe płodu lub rozwój raka. Skąd mamy wiedzieć, że sukraloza jest inna?

Tate & Lyle upiera się, że sukraloza przechodzi przez organizm w stanie niezmienionym i że ciasne wiązania między atomami chloru i cząsteczkami cukru dają w efekcie bardzo stabilny i wszechstronny produkt, który nie jest metabolizowany.

Nie oznacza to jednak, że sukraloza nie jest metabolizowana w organizmie w ogóle i tacy krytycy jak np. HJ Roberts argumentują, że podczas odkładania się w organizmie sukraloza rozpada się m. in. na takie związki jak chlorofruktozę, składnik powstały podczas reakcji z czynnikiem chlorującym, którego działanie na ludzi nie zostało wystarczająco sprawdzone.

Tate & Lyle utrzymują, że sukraloza i składniki powstałe w wyniku jej rozpadu zostały szeroko przetestowane i udowodniono, że są bezpieczne po spożyciu przez ludzi. Firma zwraca uwagę na to, że szukając akceptacji amerykańskiej Food and Drug Administration (FDA), McNeil Specialty Products przedstawił ponad 110 badań, które potwierdziły bezpieczeństwo sukralozy.

Czy jednak konsumenci mogą ufać tym badaniom?

Większość badań przedstawionych FDA było niepublikowanymi badaniami przeprowadzonymi na zwierzętach laboratoryjnych przez samo Tate & Lyle i dlatego łatwo je oskarżyć o potencjalną stronniczość.

Przetestowano jedynie pięć osób, a te krótkoterminowo i często jednorazowo. Badania te w sposób oczywisty nie mogą reprezentować ewentualnego skutku stosowania sukralozy w prawdziwym świecie.

Po zastrzeżeniach wyartykułowanych przez FDA co do bezpieczeństwa stosowania sukralozy u diabetyków, dostarczono pięć dodatkowych badań przeprowadzonych na ludziach.

1 kwietnia 1998 FDA dopuścił sukralozę do ograniczonego użycia, a rok później dopuścił ją jako słodzik do powszechnego zastosowania.

Niektóre pytania dotyczące bezpieczeństwa sukralozy, które pojawiły się po dostarczeniu dowodów do FDA, pozostały bez odpowiedzi. Badania te zawierają niepokojące odkrycia dotyczące zwierząt, które wystawione na wysokie dawki sukralozy doświadczały:

kurczenia się grasicy i śledziony
powiększenia wątroby i nerek
zahamowaniu wzrostu dojrzałych osobników i noworodków
W końcowym raporcie FDA kilka badań dostarczonych przez McNeila okazało się mieć 'bezproduktywne' rezultaty lub były one 'niewystarczające' żeby wyciągnąć z nich jasne wnioski. Wśród nich były następujące:

test sprawdzający aktywność klastogenów (umiejętność rozpadu chromosomów) sukralozy, i test poszukujący aberracji chromosomalnej w ludzkich limfocytach wystawionych na działanie sukralozy
serię trzech badań toksykologicznych przeprowadzonych na zwierzętach
badanie laboratoryjne używające tkanki nowotworowej (chłoniaka) myszy, która pokazywała, że sukraloza była 'nikle mutageniczna' (zdolna do powodowania mutacji komórek)
Klastogeniczne, genotoksyczne i mutageniczne substancje - wszystkie one są potencjalnym czynnikiem ryzyka rozwoju raka.

Oprócz tego uznano również za niewystarczające badania, które śledziły bardzo specyficzne 'anty-produkcyjne' skutki działania sukralozy i jej produktów rozpadu, szczególnie w odniesieniu do produkcji spermy. Jest to niepokojąc ze względu na fakt, że inne 'chlorocukry' takie jak 6-chloroglukoza, są w fazie badań jako środki powstrzymujące produkcję spermy.

Ponadto zarząd zauważył, że McNeil nie wyjaśnił w sposób satysfakcjonujący spadku wagi ciała zauważonej u zwierząt karmionych sukralozą i stwierdził że 'są potrzebne dodatkowe badania do rozwiązania tej kwestii'. Dziwne, że w obronie produktu, który 'smakuje jak cukier', McNeil argumentował, że utrata wagi była spowodowana 'zmniejszoną smakowitością diety zawierającej sukralozę'.

Recenzenci FDA odkryli również, że przy dawce od połowicznej do wysokiej była tendencja 'zmniejszania się ilości białych ciałek krwi i limfocytów wraz ze zwiększaniem dawki'.

To zostało odrzucone przez FDA jako nie mające 'znaczenia statystycznego'; u zdrowych zwierząt i ludzi tak może istotnie być, ale co się stanie kiedy jednostka z już osłabionym systemem immunologicznym spożyje sukralozę?

Tate & Lyle twierdzi, że jakiekolwiek długotrwałe niepokoje dotyczące sukralozy nie mają podstaw, a jedynie mała ilość (15-20 %) sukralozy jest wchłaniana i ulega rozpadowi w ludzkich jelitach. Pozostała ilość przechodzi przez organizm w stanie niezmienionym i jest wydalana wraz z moczem i kałem. To samo w sobie wywołuje ważne pytania.

Co się dzieje z sukralozą, która jest spłukiwana w toalecie? Pozostaje stabilna, czy wchodzi w reakcję z innymi substancjami (np. chlorem obecnym w wodzie używanej do podlewania roślin czy drobnoustrojami) i tworzy nowe składniki?
Czy sukraloza i jej pochodne są bezpieczne dla środowiska? Czy są szkodliwe dla życia wodnego i dzikich zwierząt?
Czy sukraloza nie pojawi się w naszych zbiornikach wody pitnej, w sposób w jaki pojawiły się już pewne substancje chemiczne, zwiększając po cichu naszą ekspozycję na nią? I czy ta ekspozycja będzie bezpieczna?

Aspartam, zwany także Canderel, Nutrasweet (symbol E 951) to syntetyczna, substancja słodząca, neurotoksyna zawierająca szkodliwy wręcz trujący alkohol metylowy, który wątroba zamienia w formaldehyd, kancerogenny gaz stosowany powszechnie do produkcji klejów, żywic czy materiałów wybuchowych.
Stwierdzono, że aspartam może wywoływać raka mózgu, chłoniaki, białaczkę oraz nowotwory szczególnie nerek, nerwów obwodowych, ślepotę, zaburzenia w życiu seksualnym, niekontrolowaną agresję podobną do objawów ADHD, migrenę/bóle głowy zawroty głowy, napady epilepsji, nudności, drętwienia, skurcze mięśni, przybieranie na wadze, wysypki, depresje, zmęczenie, drażliwość, częstoskurcz serca, bezsenność, problemy z widzeniem, utrata słuchu, palpitacje serca, trudności z oddychaniem, ataki niepokoju, niewyraźna wymowa, utrata smaku, szum w uszach, zawroty głowy, utrata pamięci i bóle stawów. Badacze i lekarze studiujący niekorzystne działanie aspartamu stwierdzili, że jego spożywanie może się przyczynić do wywołania lub pogorszenia stanu w następujących chorobach chronicznych: guzy mózgu, stwardnienie rozsiane, epilepsja, chroniczny syndrom zmęczenia, choroba parkinsona, choroba alzheimera, opóźnienie umysłowe, chłoniak, wady wrodzone, fibromyalgia, i cukrzyca. Jak widać trochę tego jest.
Aspartam znajduje się w dietetycznych napojach typu light, gumach do żucia, często słodzimy nim kawę i herbatę. Zawierają go niskokaloryczne jogurty, owocowe napoje gazowane, płatki śniadaniowe, sosy do lodów, syropy do kawy, ketchupy i ciastka bez cukru, napoje i batoniki odżywcze, miętusy, kakao błyskawiczne. Na opakowaniach tych produktów powinno być napisane, że zawierają aspartam.
Aspartm a cukrzyca

Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne (ADA) zaleca tę chemiczną truciznę osobom chorym na cukrzycę. (I to wydaje się być logiczne, bo aspartam nie zawiera cukru.) Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez H.J. Roberts'a, specjalisty diabetologa, członka ADA i autorytetu w dziedzinie środków słodzących, aspartam 1°) Prowadzi do wywołania cukrzycy klinicznej, 2°) Osłabia kontrolę cukrzycową u chorych na insulinie lub lekach doustnych, 3°) Prowadzi do pogorszenia powikłań cukrzycowych takich, jak retinopatia, katarakta, neuropatia i gastropareza, 4°) Powoduje drgawki. W stwierdzeniu dotyczącym spożywania produktów zawierających aspartam przez chorych na cukrzycę lub hipoglikemię, Roberts mówi: "Niestety u wielu pacjentów w mojej praktyce i innych, których widziałem podczas konsultacji, rozwinęły się poważne metaboliczne, neurologiczne i inne komplikacje, które mogły być przypisane specyficznie produktom zawierającym aspartam. Zostało to udowodnione przez "Utratę kontroli cukrzycowej, intensyfikację hipoglikemii, występowanie przypuszczalnych "reakcji insulinowych" (włącznie z drgawkami), które okazały się być reakcją na aspartam i wystąpienie pogorszenia, czy pozorowania powikłań (szczególnie osłabienia widzenia i neuropatii) w czasie używania tych produktów. "Dramatyczna poprawa takich cech po odstawieniu aspartamu i szybki, przewidywalny ich nawrót po tym, jak pacjent ponownie spożywał p rodukty zawierające aspartam, świadomie lub przypadkowo." Roberts idzie dalej mówiąc: Żałuję, że inni lekarze oraz Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne (ADA) nie przekazuje pacjentom i konsumentom właściwych ostrzeżeń opartych o te powtarzające się odkrycia, które zostały opisane w moich, niezależnych od żadnej korporacji, badaniach i publikacjach." Blaylock stwierdził, że excitotoxins takie jak wchodzące w skład aspartamu mogą wywoływać cukrzycę u osób genetycznie podatnych na tą chorobę.(5)

Fajnie. Przyda sie na forum.

Jestes autorką w/w opracowania? Jak nie - to masz obowiazek podania zrodla i autora.

Nie nie jestem autorką, dużo szukam podaję link
http://www.dobrametoda.com/ARTYKULY/artykuly-zycie po aspartamie.htm

proponuję stosować XYLITOL, bo jest od dużo bezpieczniejszy i dodawany do produktów spożywczych np we Włoszech - tam dbają o człowieka.

link do Aspartam http://www.zigzag.pl/jmte/Dolegliwosci.htm 

http://motyl.wordpress.com/2008/03/22/szkodliwa-substancja-powoduje-raka-aspartam/