Hormon wzrostu należy do grupy podstawowych hormonów przedniego płata przysadki.
Do hormonów tropowych przedniego płata przysadki zaliczamy: [1]
- tyreotropinę (TSH),
- kortykotropinę (ACTH),
- gonadotropiny (LH i FSH).
Hormonami efektorowymi przedniego płata przysadki są: [1]
- somatotropina ( lepiej znana, jako hormon wzrostu, hormon somatotropowy),
- melanotropina (pigmentacja skóry),
- prolaktyna (reguluje wydzielanie mleka, w nadmiarze jest przyczyną wielu poważnych zaburzeń, np. libido, zaburzeniami potencji).
Wilson DM i wsp. [2] sprawdzali odpowiedź na podskórne lub domięśniowe podawanie GH u 20 dzieci z niedoborem hormonu wzrostu. Żadne z dzieci nie otrzymało hormonu wzrostu przez co najmniej 2 tygodnie przed eksperymentem. Później 11 z nich otrzymywało iniekcje podskórne, a 9 domięśniowe. Szybkość wzrostu i poziomy przeciwciał przeciw hormonowi wzrostu określano przed i po 6 miesiącach terapii. Stężenia IGF-I potroiły się w obu grupach leczenia po 4 dniach wstrzyknięć hormonu wzrostu, podczas gdy stężenia IGF-II prawie się podwoiły, bez znaczącej różnicy między grupami otrzymującymi GH domięśniowo lub podskórnie. Po 6 miesiącach terapii nie było znaczącej różnicy w szybkości wzrostu i tylko u 2 pacjentów ujawniły się przeciwciała przeciwko hormonowi wzrostu. Zarówno pacjenci, jak i ich rodzice woleli podskórną metodę iniekcji GH. Identyczny wzrost stężeń IGF-I i IGF-II po krótkim cyklu podskórnych lub domięśniowych wstrzyknięć hormonu wzrostu, podobne tempo wzrostu, niska częstość wytwarzania przeciwciał i preferencja dla drogi podskórnej, że GH można skutecznie podawać podskórnie.
Russo L. i wsp. [3] porównali podskórne lub domięśniowe podawanie ludzkiego GH (hGH) w terapii niedoboru GH. Maksymalne i średnie stężenia hGH w osoczu pacjentów były podobne po wstrzyknięciu podskórnym i domięśniowym dawki początkowej (0,1 U / kg) hGH. Maksymalne stężenie hGH wystąpiło po 2 godzinach w obu grupach. Prędkość wzrostu po cyklu iniekcji hGH i zmiana prędkości wzrostu w odstępach 3-miesięcznych były podobne w grupach podawania podskórnego lub domięśniowego. Po 9 miesiącach większość pacjentów wolała iniekcje podskórne, nie domięśniowe. Ilość przeciwciał hGH była podobna w obu grupach. Podskórne podawanie hormonu wzrostu jest skutecznym i bezpiecznym sposobem leczenia niedoboru hormonu wzrostu. Lipoatrofię, która rzadko występowała w miejscu wstrzyknięcia, można wyeliminować poprzez regularną zmianę miejsc iniekcji.
Wniosek: zarówno rhGH, jak i hGH, można podawać podskórnie i jest to skuteczna metoda zwalczania niedoborów GH w ustroju.
Referencje:
E. Mutschler "Farmakologia i toksykologia", WYDANIE III
Wilson DM, Baker B, Hintz RL, Rosenfeld RG. Subcutaneous versus intramuscular growth hormone therapy: growth and acute somatomedin response. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4034296
Russo L, Moore WV. “A comparison of subcutaneous and intramuscular administration of human growth hormone in the therapy of growth hormone deficiency.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6889608
