Olejek CBD - działanie, efekty

Bardzo ciekawy artykuł, choć nie do końca się zgadzam co do przewagi tego zapamiętywania złych rzeczy nad dobrymi.
Imo przystosowany ewolucyjnie osobnik zapamiętuje mocno oba rodzaje doświadczeń i ma wpisane w geny poszukiwanie nowych źródeł przyjemności i wracanie do starych. Stąd tak często ludzie mówią o niegroźnym ale jednak uzależnieniu od swojego hobby, czegoś co daje im satysfakcję.

Współcześni ludzie, wychowani w konsumpcjonizmie zadowalają się płytkimi rzeczami, jak jedzenie i rzeczy materialne i mają mało naprawdę ciekawych i satysfakcjonujących doświadczeń do wspominania - więc te negatywne siłą rzeczy są zawsze mocniejsze i ich przytłaczają.
To samo z młodymi ludźmi - łatwo wpadają w depresję,; łatwiej ich to przygniata, niż starszych, którzy mają w pamięci "zmagazynowane" liczne pozytywne doświadczenia, do których mogą się odnieść i przetrwać kryzys, licząc na kolejne.

Optymiści, ludzie radośni, którzy żyją dłużej i mają większe szanse na zdrowe i szczęśliwe związki i potomstwo (czyli przetrwanie) - to są ludzie, którzy właśnie mają łatwość zapominania negatywnych rzeczy, a nie wpadania w rozmaite traumy. Wyciągają wnioski, wplatają w swoje doświadczenie i odcinają się emocjonalnie... Wybierają świadomie, że nie będą do tego w sposób emocjonalny wracać. Kładą za to nacisk na pozytywne doznania, do których wracają pamięcią. Ich życie nie jest wieczną ucieczką przed bólem i wspomnieniami, tylko skupia się na doznawaniu szczęścia.
Ewolucja tak nas przystosowała, że to stres skraca życie, a szczęście i "otrząsanie się" z traum - sprzyja zdrowiu i dłuższemu życiu.
W Polsce jest narzucona (przez religię i władzę) i przyjęta powszechnie kultura cierpiętnictwa, narzekania i noszenia w sobie wiecznego poczucia winy, picia alkoholu, które pogłębia a nie rozwiązuje problem ale to nie jest normalne i zgodne z ewolucją i przekłada się na skłonność do wymierania tego narodu, a bynajmniej nie na rozkwit.

M-ka, to cenna uwaga jednak dotyczy nieco odmiennych mechanizmów. A mianowicie:

Czy to wpisane w geny poszukiwanie przyjemności nie jest właśnie odpowiedzią na to, co nam zagroziło , czyli w ostatnich dekadach np. głód w wielu krajach świata ? Uzależnienia są właśnie często odskocznią od nawet małych traum , nawet tych nie w pełni uświadomionych (albo zwłaszcza tych).

Zagrożenie zniknęło a mechanizmy ochrony przed głodem dalej działają więc stąd te poszukiwania bodźców, jak przejadanie się itd.

Proszę pamiętać jeszcze, że nic w kwestiach neuropsychologicznych nie jest zero-jedynkowe. Depresja nawet z największego optymisty może zrobić osobę z problemami trudnymi do zwalczenia.

Poszukiwanie przyjemności jest chyba czymś więcej, niż tylko ucieczką przed dawnymi przykrościami - ludzie np. próbują złapać najsmaczniejszą rybę (chociaż do zaspokojenia głodu wystarczyłyby te mniej smaczne, a powszechne gatunki i byłoby to czasowo i energetycznie bardziej ekonomiczne) czy szukają najsmaczniejszych grzybów w okolicy. Ucieczka od głodu to tylko minimum, a większość ludzi szuka czegoś więcej. Jeśli tylko mają widoki na niezbędne minimum ilościowe i zdobycie wystarczającej ilości pokarmu nie jest priorytetem, to poświęcają energię na poszukiwanie jakości.
Przynajmniej tak było do tej pory, bo wydaje się, że dobrobyt sprawił zanikanie tej cechy u ludzi. Przetworzone jedzenie na tyle skutecznie oszukuje zmysły, że pociąga ich pomimo że wyniszcza organizm i hamuje przed szukaniem czegoś lepszego, na rzecz uzależnienia od tego, co jest i niepohamowanej konsumpcji.
Wydaje się, że był też jakiś mechanizm hamujący większość ludzi przed popadaniem w otyłość (tak jak dzikie zwierzęta żyjące w naturze prędzej porzucą zdobycz lub schowają na później, niż zjedzą za dużo), bo otyłość długo oznaczała brak możliwości ucieczki i bardzo zwiększone ryzyko śmierci, tylko w miarę jak ludzie nauczyli się bronić przed drapieżnikami, przestał być potrzebny do przeżycia, a zaczęli przeżywać też ludzie ze skłonnością do gromadzenia dużych zapasów tłuszczu, którzy teraz mają problemy, jeśli chcą pozostać szczupli.
Moim zdaniem ten mechanizm broniący przed dużą nadwagą był u większości ludzi do niedawna silniejszy, niż mechanizmy tycia z powodu zagrożenia, bo jednak krótko po wojnie czy w latach 70-80 - ludzie mieli dużo więcej powodów do obaw związanych z brakami jedzenia niż teraz (niejednokrotnie sami doświadczyli głodu i poważnych niedostatków), a jednak w większości pozostawali szczupli lub niezbyt otyli.
Teraz najchętniej zrzuca się na ewolucję, ale myślę, że tylko mniejsza część ludzi może obarczać geny, a większość po prostu ma rozregulowane/zniszczone przez swoich rodziców i siebie mechanizmy kontroli jedzenia, które właśnie DAŁA IM EWOLUCJA. M.in. poszukiwanie w jedzeniu jakości (nagradzane przez mózg przyjemnością) czy nieprzejadanie się pomimo obfitości pożywienia.

Depresja i traumy to już rodzaj poważnych uszkodzeń sprzyjających śmierci, a nie przetrwaniu i nie zawsze można im zapobiec, ale z drugiej strony, to jeśli depresja jest oznaką przekroczenia możliwości adaptacyjnych człowieka, a jest on nauczony kumulowania w sobie stresów lub pogłębiania przy pomocy alkoholu czy jedzenia, a nie łagodzenia - to widzimy, że wyuczone zachowania albo sprzyjają dojściu do tego punktu przekroczenia możliwości adaptacyjnych albo go odsuwają. Czyli powszechność depresji u Polaków jest w dużej mierze kwestią kultywowania z pokolenia na pokolenie złych nawyków życia w negatywizmie , które z coraz większą siłą podsycają media, bo ludzie z nimi związani robią interesy na depresji, chorobach, podziałach, uzależnieniach itd. I jakkolwiek zgadzam się, że każdy ma pewną granicę wytrzymałości, nawet największy optymista i czasem sprawy nie zależą od naszej woli, to z perspektywy dużo bardziej "wyluzowanego" kraju, jakim jest UK - widzę jak Polacy są celowo wpędzani w depresyjne klimaty i jak sami ku temu często dążą - a to już nie są kwestie przypadku. Ludzie kultywujący na co dzień swój optymizm w jakiś sposób wzmacniają się psychicznie na czas, kiedy będzie gorzej i zmniejszają szanse, że ta depresja ich dosięgnie.
Nie mam głowy do myślenia, więc proszę wybaczyć, jeśli pisałam nie na temat lub bez sensu.
W każdym razie jeśli te olejki działają tak jak to jest opisane, to jestem jak najbardziej za i bardzo się cieszę, że je propagujecie.
Przeniosłam się spośród ludzi powszechnie pijących alkohol pomiędzy tych używających konopii i widzę WIELKĄ różnicę na korzyść - większy spokój, mniej agresji, ludzie spotykają się żeby ze sobą pobyć w miłej atmosferze... Dużo wody w rzekach upłynie, zanim to się w Polsce przyjmie, ale naprawdę warto.

Niestety tutaj docieramy do ściany zwanej zmiennością osobniczą, przez którą o człowieku więcej nie wiemy, niż wydaje nam się, że wiemy. Nie można tutaj nic stwierdzić na 100% , a zwłaszcza używać sformułowań takich jak : większość ludzi, Polacy, Anglicy itd.

Na wiele pytań odnośnie układu endokannabinoidowego (a co za tym idzie i nerwowego, hormonalnego, odpornościowego, pokarmowego, mięśniowego) i jego modulacji za pomocą kannabinoidow z zewnątrz łatwiej by było odpowiedzieć, gdyby nie kilkadziesiąt lat zastoju w badaniach naukowych na ten temat, zastoju wywołanego prohibicją, która (przypuszczam) nie miała na celu poprawy jakości życia ludzi, a raczej niekoniecznie etyczne interesy

Naukowo oczywiście nie można nic stwierdzić i trzeba czekać na te nieszczęsne wyniki badań, które mam nadzieję teraz będą szybko pokazywać jak to wszystko działa.
Wyżej napisałam tylko swoją opinię.