Martwy ciąg przy wykorzystaniu specjalnej sztangi heksagonalnej (trap bar), jest bardzo ciekawą alternatywą do martwego ciągu z gryfem olimpijskim. Przede wszystkim charakteryzuje się nietypowym chwytem rączek, dospawanych do gryfu. Można to później wykorzystać do spaceru farmera (z ciężkimi walizkami lub hantlami).
Dla wielu osób ustawienie przy tego rodzaju martwym ciągu będzie naturalne i znacznie łatwiejsze, szczególnie iż odpada problem minięcia kolan przez gryf. Często martwy ciąg sztangą heksagonalną jest rozpoczynany z wyższej pozycji, co jest znacząco łatwiejsze.
Martwy ciąg sztangą heksagonalną - zaangażowane mięśnie
- Mięśnie tylnej części uda (dwugłowy uda, półścięgnisty, półbłoniasty)
- Mięśnie prostowniki grzbietu
- Mięsień pośladkowy wielki
- Mięsień przywodziciel wielki
- Stabilizacja: kaptury (mięsień czworoboczny), mięsień równoległoboczny, mięsień najszerszy grzbietu, mięsień dźwigacz łopatki, mięśnie proste i skośne brzucha.
Martwy ciąg sztangą heksagonalną - prawidłowe wykonanie
Ciężar spoczywa na ziemi. Chwytamy rączki nachwytem, przy większych ciężarach można użyć pasków lub chwytu zamkowego (palce wskazujący i środkowy zaciśnięte na kciuku).
Ruch zaczyna się pracą nóg, po chwili przejmuje go grzbiet.
Podnoszenie ciężaru kończy się w momencie wyprostowania sylwetki. Nie należy przeprostowywać grzbietu, to również nie jest zdrowe dla kręgosłupa.
Uwagi i sugestie
Ten rodzaj martwego ciągu może sprawiać mniej problemów, dlatego nadaje się dla początkujących. Prawdopodobnie będzie łatwiejszy niż wariant sumo oraz klasyczny.
